Epîlog

ez behs dikim, noken nû ne, noken edebî ne. Biçe le bigere ûbi xwe bibîne be çavva behsa meziniya ve hunera min dikin.Ma ez e rabim piştî van hemû tiştan ji te hîn bibim ka ez e çibibejim ku gotinen min ciye xwe bigirin! Şerm e! Ez ne gundîme. Tu gundî yî, vve çaxe tu jî biçe kare xwe bike!" Gundîjî kare xwe kir, mîre min. Bi hers rabû penûsa di deste xwe deşikand, dîsa bi vve herse li erde xist, ji salona komcivîne derketû careke din jî venegeriya hundur. Dû re ji min re gotin kuev herdu serî hevdu baş nas dikin. Dibejin ev ne cara peşîn bû¬ye ku ev herdu zaten ha ketine pesîren hev. Careke din jî vvu¬sa bûye. Dîsa tiştekî vvek ve noka beyom di navîna vvan de bû¬ye sedem ku rabin hev. Dibejin vve çaxe jî dîsa ev deştiye ha jiciye xwe rabûye û li ruye vvî gotiye:"- Tu gotinen pûç û vala li ber hev rez dikî! Mîna ku ev jîmarîfeteke mezin be, tu dixwazî meriv ji bo van gotinen te liçepikan bixin... le ez nevverim tiştekî vveha bikim. Ku meriv biçevvtî ji te re bibeje: dirûven Homerosekî bi te dikeve, ji bo kuxwe bişibînî Homeros tu e rabî rahejî kevçî û çaven xwe derxînî...tu dixwazî renge xelîfekî edebiyate bidî xwe û xutban liser nave xwe bidî xwendine. Mîna ku hükme literatüre di des¬te te de be, tu ji xwe re li pey koloniyen edebiyate diğeri ûhevv." Xwede dizane be cima, le merik rabûye ji vî semînerdarîre gotiye: "Tu mytomanekî mezin î!" rasterast gotiye, "tu na¬ne bexwe dixwî, tiren şor dikî." De îcar em ji çîroke... em jikomcivîna ve sibe dûrketin, mîre min. Piştî ku evv î deştî derketû çû... semînerdare helsîngforsiyan, bi gotina evv î deştî, vîmytomane mezin behsa hinek tişten din jî kir. Bi zimane xweî nû, bi gotina vvî, bi une langue nouvelle behsa edebiyata mekir, behs kir û got:"- Dar hildikişe. Dar qalind dibe. Dar bilind dibe. Dar me-48