Epîlog

pe dikeve, bi gotina te, ter û şîn dibe... bi zimane me gundiyanşoraviyek digire ser. Tişte ku nokan dikin nok jî ev şoraviyavvan e, te got ere? 0 ku tu rabî nokan avbidî, tu e bişevvutînî,te dîsa got ere? De îcar tu rabûyî ji me re behsa destenhelsîngforsiyan dikî... ma evv çi dizanin be nok çi ne! Evv hejnizanin ka be nok bi dar an bi giyan ve ten..." Semînerdar veçare deste xwe jî ber bi evv î deştî direj kir û göte:"-. Tu jî hîn nizanî be ez behsa çi dikim. Li vir ez bi zimanekîedebî dipeyivim. Ez dixwazim behsa edebiyateke bikim...ne gundî û noken vvan!" Li ser van gotinen vvî, evv î deştî ra¬bû ser lingan û göte:"- Anuha tu behsa çi dikî bike, le ez dibejim dema ku tu nimûnenxwe didî, bila ne ji dunyaye der be, bila ne dûrî aqilanbe. Bibeje, edebiyata me kundir e û ez jî avdidim. We çaxe... avve çaxe gotinen te e ciye xwe bigirin." Semînerdar enirînaxwe kir hers, hersa xwe bilind kir, denge xwe bilind kir, des¬te xwe bilind kir û dîsa ji evv î deştî re got:"- Tu nuha dev ji kundure xwe berde, tu fam nakî. Binere,ez hunermendek im. Ez niviskar im. Ez edebiyat û zimanekîçedikim, zimanekî nû... ji vî zimanî re bi fransî dibejin: unelangue nouvelle. îro di gelek kovar û rojnaman de li ser vî zi¬mane min, li ser kiteben min, li ser niviskariya min, li ser hü¬ner û jîriya vî tiştî dinivisînin û ji min pirs dikin ka cima ez liser gundiyan nanivisînim. Ez li ser maqûlen vvusa dinivisînimku... ez dibejim dema lehenge min bimire bila xwendevan lipey bigirî. Ez naxwazim xwendevane min li pey lehenge minbibeje: 'De gundiyek bû û mir bila bimire!' Ez van tiştan bi za¬nîn dikim. Ev zanîna min jî berhema niviskariyeke bîst û pencsalan e. Ez lehengen xwe hildibijerim. Ez gotinen xwe hildibi¬jerim. Ez hevoken xwe hildibijerim. Ev hunerek e. Noken ku47