Epîlog

Mîna ku anuha gotinen Darîne Daryo, gotinen Darîn î lehen¬ge ve çîroke biqedin û tişten ku evv ji mîre xwe re bibeje nemîne,bi qasî du hilmen qelûne bedengiyek çedibe, dû re avvurenvvî li kîse dermanen ser mase ase dibin û bi dengekînizm:- Nabe, mîre min, nabe... dibeje, deve kîs le vedike, yek biyek vvan dermanen te de derdixe, le dinere, nivîsen li ser bideng dixwîne û dîsa datîne ciye bere. Dema ku paketa davvînderdixe, li portre mîr dinere, kesereke vedide, pakete jî ber bivvî bilind dike û didomîne:- Antî depressiv. ilme te fere ye, tegehîştî ne vvusa, mîremin... a îro jî... te dît ku ez bi gavekî bere hatim, min ji te regot ku heta vî dane sibe jî ez di nava vvan de bûm, dibeje, vvepakete jî di kîse vekirî de datîne ber vvan dermanen din, bi keservedanxwe bi palgiya sandaliya xwe ve dizeliqîne û dibeje:- Ye min jî... va ye edî tu bi xwe jî dibînî be çavva ye, mîremin. Ez li nexweşxane bûm, ez dibejim nexweşxane le tu bi¬beje tîmarxane. îro... vî dane sibe li ser edebiyate komcivînekeentellektuelan hebû. Ji xwe çi bû di vve komcivîne de bû,mîre min. De îcar te bidîta û te bibîhisiya, mîre min, ma çi nedigotin ku!Li vir destekî xwe li ba dike, ji sandaliye radibe ser xwe, berbi aşxane diçe û di ber xwe de bi pilepil dibeje:- Bi destura te, mîre min, ez hinek av bînim... ez hinek av44