Epîlog

xwe re... De îcar bi tirs û streseke çavva, bi hevî û daxwazekeçavva, mîre min! Ji vvan mişteriyan yek gelekî bala min dikişi¬ne, ne mişterî bi xwe le keça li ba vvî, a evv pir bala min diki¬şine. Ez nizanim be keça vvî ye an destirmana vvî. Le ez baş pedizanim ku... ji bo ku tiştekî bide nivisandine merik evv keçikabi xwe re haniye û peşkeşî nivismendekî dike. Keçik jî... ça¬vva bibejim, mîre min... berzevvaceke li ber kevvna xwe ye. Xeftanekîmîna çerm li navmilen vve ye. Laşe di bine xeftan de eznabînim le ruye vve gelekî lihevhatî ye. Alim î nivismend ji ci¬ye xwe radibe, vvî xeftanî ji nav milen vve dide alî û keçik şilftazî li peş vvî ye. Ne tene li peş vvî, li peş herkesi ye, mîre min...herkes dibîne û bi min vvusa te ku herkes jî dikane bibîne. Ûez jî dibînim. Ez dibînim ku du pesîren nîvgilover li ser sîngû gerdeneke genimî vvek du felqen hinaran hişk dixuyin. Li jeravvan jî navikek'... û li jera vve navika gunehkar jî pirçekefirk; pirçeke heram nû girtiye dora ranen vve. Hedî hedî li dorkeçike difitile... evv î alim hedî hedî li dor İaşe keçike difitile,ji jer û jor ve li bejnûbala vve dinere, bi zimanekî tiştina je redibeje, bi du tiliyan deve vve ji hev dike, li hundure çaven vvemeze dike, deste xwe di ser pirça berzika vve re dibe û tîne, kulemekavve saxî dike û ditepîne, paşe jî deste xwe li pesîren ke¬çike dipelîne û di mista xwe de diguvişîne. Peşiye bi mana eresere xwe dihejîne, dû re li ber çermekî gameşan rûdine û tiş¬tina ledike. Heta ku evv î alim vî kare xwe diqedîne, ez jî bimereq temaşa ve revvşe dikim. Evv mişteriye ku edî tu jî pe di¬zanî, a evv jî vvî çerme nivisandî dide bincenge xwe, tev vvî İa¬şe ter û civvan keçike li vvir dihele û bi gaven bextiyar, bi ga¬ven evvle, bi gaven beşerm ji ber dîvvare goristane dûrdikeve.Ez dibînim ku evv tirs û stresa bi qasekî bere bi merik re nemaye. Mereqdarî li min zedetir dibe û ez bi pey merik dike-41