Epîlog

Darîne Daryo, Darîn î lehenge ve çîroke nama biraye xwe lihev radipeçe û li peş xwe datîne ser mase. Mîna ku anuha nûde û bave vvî ev gotinen xwe kirine name û je re şandine, divve gave de eşa dilekî tenik xwe li kirtika poze vvî dide der, ligevvriya vvî belav dibe, bi çaven tije av li portre mîr dinere ûdibeje:- Tu dizanî, mîre min... tu dizanî ez ne merivekî vvusa dilpetim. Li ser ve yeke ez gelekî li ber mirina bave xwe ketim.Herçiqas ev xwestina vvî li ba min tiştekî pûç û vala, daxwazekedûrî rastiya min bû, le dîsa jî ez pe eşiyam ku min cima ba¬ve xwe bi çaven vekirî, bi desten vala şande gorne. Heta demekejî ez ji bandora mirina bave" xwe û van gotinen vvî ne filitîm.Piri caran beyî daxwaza xwe ez diketim ramanan. Minxwe dûr berdida û ez dûr diçûm, mîre min. Di her çaren vve¬ha de min xwe di qunciken şikeften reş û tarî de didît. Min didîtku ez dadidim nînoga ve tiliya xwe ya peşaneke, dikeşim ûbi qasî se movikan direj dikim, dîsa bi vve tiliya xwe ez qulekedi defa sînge xwe de vedikim, nînoga xwe ya direj di xwînadile xwe de dikim û li ser tiştekî tiştina ledikim. Nizanimbe min çi ledikir, mîre min. Ez nizanim be min bi kîjan zimanû kîjan elfabe jî dinivisand. Di vve gave de tişte ku ez li ser dinivisînimjî ez nizanim be çi ye: ez nizanim be dar e, kevir e,çerm e, kaxiz e. Le min tiştekî vvusa dinivisand ku... bi minvvusa dihat ku heta nuha jî tiştekî vvusa evda-î alemekî ne39