Epîlog

me şanzdeh salen din jî hevdu nedîta û bila ez van rojen îronejiyama. Dema ku ez ji ba te vegeriyam, te bi xwe jî dît be ezdi çi revvşe de bûm." Revvşeke pir xirab bû, mîre min. Lepekma bû. Te digot qeye meriv giloka dunyaye xistiye tûrekî û evvtura di milen vvî de kiriye. Mîna ku bi nexweşiyeke benav bikeve,mîna ku tu heviya vvî û jiyane nemîne, helisî bû, hişk ûzuvva bû bû, hustuye vvî direj û ev herdu milen vvî jî daketibûn jer. Çaven vvî di kortalen xwe de çû bûn xware û ji te resond dixwim, mîre min... sond dixwim ku her kortalek jî mistekxwelî dikete. Ne dûrî rastiye ye ku ez ji te re bibejim di vanse heftan de gelek kîlo je kem bû bûn, mîre min. Ne dipeyivî,li min meze ne dikir, dema ku min evv bi re kir, bi min vvusahat ku nizanî bû xatir jî ji min bixwesta. Bi ruhekî vala, bi serekîvala, bi avvuren vala bere xwe da min û di deriye balafirgehede vvenda bû. De ka tu ravveste ez ji te re tevayiye namavvî bixwînim, mîre min. Bele... "Ez nikanim vve revvşa xwe ûvve roje bi gotinan vebejim. Le evv şop û birînen ku vve hevdîtiname li min hiştine, evv e li dare dunyaye qet ji bîra min ne¬ce. A bi vve revvşe, bi vvî ruhî ez hatim male. Peşiye min kir kuez ve keleka bi rex veşerim. Min xwest ku ez hinek tiştan lihev bînim û rastiye ji kesekî re nebejim... û nemaze ji bavo re.Le bavo zana bû, tavile ji ve revvşa min derxist û dünya li berçaven vvî reş bû. Piştî ku min rastiya xwe û te je re vekir, ji minjî xirabtir bû û kete nivînan. Heta heyşt rojan beriya nuha jî dinava nivînan de bû. Anuha nivînen vvî vala ne. Di ber sekratede jî vveke hemû kesan ji Xwede ne tirsiya, ji mirine ne tirsiya,deste xwe li ber pexemberan venegirt û daxwaza şefaete jivvan ne kir. Weke hemû kesen li ber mirine av ne xwest. Go¬tinen ku digot ev bûn, digot: 'Ling bidin ser Darîn û je re bibejin...bibejin bila pirtûkeke leke.' Peyven xwe yen davvîn û37