Epîlog

Darîne Daryo, Darîn î lehenge ve serpehatiye avvuren xwe liportre mîre xwe xweş dike, ji kela dilekî tenik sînge xwe dinepixîneû dibeje:- Min xwendine, mîre min. Ye me î male jî te de bi zimanenciye, bi babeten ciye, ji niviskar û penûsen ciye min pir¬tûk xwendine û min lezeta vvan hemûyan guvişandine navaruh û hundure sere xwe. Bi aheng û harmoniya helbesten vvanez bûme bayekî payizî û bi pelen aven ceman re herikîme, hergirangotineke vvan di deve min de bûye şekirekî şerabî û ez pesermest bûme, mîre min. Bi romanen vvan re ez derketime zozanenbilind, li bine kon û reşmalan rûniştime û ez li vvir bû¬me bengiye dîlberen koçerî, mîre min. Bi trajediya lehengençîroken vvan min çaven xwe tije av kirine û dilop bi dilop diser balîven seven nîve şevan de rijandiye, mîre min. Heta kuzik li min hişk bibe ez bi komediyen vvan, ji dela xwe û gelekkesen din ve vveke ehmeqan keniyame, mîre min. Bi hükmehüner û afirandina fantaziya vvan ez derketime bilindciyen ru¬hanî, li vvir min deste xwe di navik û nermeciyen perîzadeyenasimanî re daye û min av ji xwe berdaye, le anuha... anuha edîdile min ji pirtûkan li hev dikeve û ez dixwazim verişim, mî¬re min. We şeve ne tene pirtûk û penûsen bi huneren xweş,bavver bike evv hemû pirtûken pîrozvver jî, :ew pirtûken bi go¬tinen Xwede jî li ber çaven min reş û tarî bûn.32