Epîlog

De ka bibeje ma kî heye ku van tiştan...Ev gotinen min dîsa nakevin sere biraye min, dîsa bi enirinbere xwe li heleke çerx dike û dîsa dibeje:- Çavva kes tunene! Lavve mala Garût gotiye, pirtûka minbûye xyve, bûye vvek xweya ku tu bavejî ber bizinan. Herkes...gotiye, herkes le diğerin.- Ya sitar, dibejim û bi tinaz dipişirim, je dipirsim û didomînim:Ka ne gotiye be ev bizinen vvusa bexwe li kudere bûne?- Bi vî hale xwe tinazen xwe bi xelke meke, Darîn. Qaşo tujî li vir î. Cima herkes dizane, tu nizanî? Merik... lavve malaGarût ji herkesî re gotiye. Dibejin diya vvî jî deri bi deri geriyaye,bi peşin û pis behsa lavve xwe kiriye, behs kiriye û goti¬ye: "Ku meriv vvî bibîne tera meriv û jiyane dike. Tişte ku nizanetuneye. Hertişt, hertişte ve dunyaye li ba vvî heye. Ku me¬riv guhdariya vvî bike, erd û asiman jî te de mîna ku meriv herçar aliye ve dunyaye bîbîne. Meriv pe baqil dibe. Xwediye ruhekîdunyayî û yekî asimanî ye..."A ji te re, mîre min, de îcar te dît be destan çavva li hev ten,mîtolojî çavva ava dibin, Xwede çavva tene çekirin! Li ser vangotinen vvî, ez bi eş, bi tinaz û bi deve gundiyen dema me jibiraye xwe dipirsim û dibejime:- Eee... demax ele.* De ka bibeje be diya vvî vvekîdin çi go¬tiye?- Ez çi dizanim, diya vvî hîn gelek tişten din jî gotiye û anu¬ha edî herkes jî bi ve yeke dizane... herkes pe dizane û li herdeverî jî qala vvî dibe. Xelk li bendî pirtûken vvî ne. Ji te re di¬bejim navûdeng daye û ji îro û pe ve lavve mala Garût...* Demax ele: Demek öyle, bi tirkî ye. Te mana, na xwe wusa. Evv kürden kujizimane tirkî dür in, pirî caran bi vî av/ayi bi lev dikin. (W)29