Epîlog

le ez bi vî rengî û bi vî dengî ne keniyame, mîre min. Dû re liruye vvî dinerim:- A ji te re, dibejim, de vvere safî bike! Xuyaye tevayiya eşîrame gotinen xwe kirine yek û bi te re şandine vir.Deng ji biraye min naye. Ez bala xwe didime ku di her hevokû gotineke min de gvvîne vvî betir divemire û renge heviyekeşikestî le zelaltir dibe. Mîna ku ji xwîna bave xwe vexwe,di her firek çaye de jî ez dibînim be çiqasî bedii e. Ez baş tedigehîjimku ev daxwaza vvî û nivisandina min ji dilekî pak e. Ûne tene ev, dema ku ez jî ji dile xwe î pak û behenek pe didi¬me zanîn ku tiştekî vveha li dor min, li ber min tuneye, a vveçaxe... vve çaxe ez dibînim be çavva parî di gevvriya vî birayemin î mezin de dimîne, vvek zarokekî ku ji gotinen bave xwebişike peşiye çav le şil dibin û dû re jî av je ten. Ku yekî dinbergeheke vveha ji min re bi du hezar û du sondan bigota, mine dîsa jî bâvver nekira, mîre min. Di vve gave de dilekî min pedişevvute, dilekî min je hers dibe, dilekî min jî dibeje ka hürhûr tekeve ve dünya vvî û nas bike, nas bike ka be çi dunyayekeseyr e. Ez jî vvusa dikim, mîre min. Ez bi gotina dile xwe îdavvîn dikim û ve çare bi bergerîn je re dibejim:- Baş e, keko, ma ez e bikanim çi binivisînim.Beyî ku keke min li min binere bi nermiken herdu zendenxwe ava çaven xwe paqij dike, ava poze xwe dikişine jor û diber xwe de dibeje:- Tu çi dikanî binivisîne, Darîn. Ez ketime bexte te û Xwede!Tu çi dikî bike, çi dikanî binivisîne, le min destvala neşînemale.Ez tederdixim ku li ba me, di nava eşîra me de babete nivi¬sandine ne girîng e, le dîsa jî ez xwe nadime ber ve yeke û dibejime:26