Epîlog

- Wusa mebeje, Darîn, çavva ii te naye. Ji bona Xwede merûreş dernexîne. Bi Xwede daye digot je re bibeje: ku evv pir¬tûkeke nenivisîne ez e şîre xwe le helal nekim.Ev cara peşîn bû, mîre min... cara peşîn bû ku diya min şî¬re xwe li min heram dikir. De îcar te diya min bidîta, mîremin. Diya min a reben, diya min a şîrpak... dilovaniya diya duvvanzdehpexemberan li ba diya min hebû, mîre min... û vvekku tu dibînî anuha jî rabûye ji bo nivisandina pirtûkan şîrexwe li min heram dike. Li ser van gotinen biraye xwe ez tijidibim, sîng li min divverime, denge min bi hers bilind dibe ûez je re dibejim:- Nivisandin cima dikeve navîna min û şîre diya min! Ez ûnivisandine ji hev dûr in, tiştekî wusa ji min naye û ez nikanim.Biraye min jî bi herseke qasî hersa min li min vedigerîne ûdibeje:- Çavva ji te naye, Darîn! Mebeje ez nikanim, wexta ku tu livvir bûy, me digot merivekî mezin e ji te derkeve. Xale Berotdigot je re bibeje: Bila ji bîr neke ku şeref û heviya me di des¬te Xwede, di deste vvî de ye. Bila ji bîr neke dema ku dixwend,di her çûyîna bajer de min li ber dîvvare dibistane du panotenhesinî didaye... digot, bila ji bîr neke ku vve çaxe min evv pa¬noten hesinî ji bo rojeke vveha dida vvî.Mezinî... li ba me mezinî tiştekî pîrozvver e, mîre min. Embi simbeleke nûkurkirî dernakevin peş mezinekî xwe, li peşmezinekî xwe nabe ku em titûne bikeşin... (hilmeke davvîn jititûne dikeşe hundure xwe û qelûne di ser xwelîdanke de derxûmditepîne) nabe em bi deng bikenin. Le bi van gotinen vvîre beyî ku bibejim ev biraye min î mezin e... li vir kenekî vvusaehmeqane bi min digire ku heta nuha jî li peş mezinekî ma-25