Epîlog

Le ez bi awayekî beguman pe didime zanîn ku ez henekannakim, ev kara ji min naye, dibejim û dû re je daxwaz dikimku em li ber texte xwarine rûnin, ez je daxwaz dikim ku ewtekeve ber û hedî hedî ji min re behsa wan deveran, behsa deû bave min, behsa malbata me bike. Le ez dibînim be di we ga¬ve de çawa ew dilpekî û rûkeniya bi gaveke bere li ser ruye bi¬raye min wenda dibe, mîre min. Ez dibînim be ew leven vvîyen ku bi gavekî bere dilerizîn anuha çawa daketine. Bedii ûbi revvşeke jihevketî ber bi aşxane te û di ber xwe de dibeje:- Ez ne birçî me.Li ba me, mîre min... li ba me dema ku meriv li mala yekînan nexwe, te we mane ku meriv sil bûye. Le beyî ku ez vetevgera vvî eşkere bikim je re dibejim:- Tu çawa ne birçî yî, keko? Ez dizanim we tene di balafirede nan xwariye û ew jî ji nîvfo de ye, ne wusa?- Nizanim, dibeje, le anuha mîna ku tew dile min naçe xwarine.- De kerem bike, keko, dibejim, kerem bike em bi hev rebixwin û ji min re jî behs bike, behsa malbate, çelî eşîre bikeû bibeje ka kî miriye û kî maye.Biraye min bi we revvşa kefrevîn:- Na, dibeje, sikir ji Xwede re tiştekî wusa ne qewumiye kutu pe xemgîn bikevî. Mala me jî û ez dikanim bibejim hemûendamen eşîre jî baş û silamet in. Le çav û heviya herkesi jî lite ye. Bavo... bavo digot, je re bibeje bila me rûreş û şermesardernexîne.Bi van gotinen xwe re biraye min li ber texte xwarine rûdineû bi mirûzekî tirş piyala çaye ber bi xwe dikeşe. Di we ga¬ve de gumanek li min jî çedibe, mîre min. Gumanek li min çedibeku hinek xernexwazan tiştina li hev hanine û bi wan ra-21