Epîlog

Darîne Daryo, Darîn î lehenge ve bûyere xwe li eşa hundurexwe germ dike, hedî hedî dikeve ber û ji mîre xwe re vedibeje:- Piştî ewqas salen dûrûdirej, bi qasî saeteke heye ku minbiraye xwe î mezin dîtiye û min ew ji balafirgehe haniye malaxwe. Wek ku min got, mîre min, mala min jî dîsa ev mala ye,ev ode û ev aşxana piçûk e. Di ve saeta ku ez û biraye xwe bihev re ne, min jî weke herkesî li ser lingan tene tişten sivik ûberbofî je pirsîne. Bi gotineke din wek çîrokbejekî çikos ezdixwazim hindik hindik je bipirsim û bi qasî bîst û yek rojanguhdariya vvî bikim. Her cara ku ez li ser van tiştan difikirim,tişten ku ez e je bipirsim û ew e jî bibersivîne, pejnen dür ûnezîkî aqilan li min peyda dibin, wan bergehen beriya ewqassalan tînime peş çaven xwe, bi dilekî tenik, bi beri û bi hezkirinji hela aşxane dizivirim ser aliye ode ku li biraye xwe î me¬zin binerim û gotineke je bibihîsim. Biraye min li ber ve pirtûkxanaoda min sekinîye, herdu desten xwe çeperast li sersînge xwe giredane, bi kef û mereqdarî li pirtûken van refikandinere û dema ku hay ji min dibe, sere xwe jî bilind dike û biqedir û qîmeteke bilind dibeje:- Te pirtûxaneyeke devvlemend heye.- Ere, dibejim, ez jî yekî wusa me ku... çi pirtûk bi dest minbikeve ez e bixwînim û dû re jî ez e di dereke ve pirtûkxanede bi cî bikim.18