Epîlog

de: Bi qurbana mere xwe bim, dibeje, bi hers û dilverişîn tevwan gotinen peşîn pirtûke ber bi quncikekî ode daveje, hedîhedî qapût ji navmilen xwe dike, li aliyekî sandaliya xwe datîne,di rûniştine de li portre mîr jî dinere û dibe:- Ev tişten weha rasterast şîreten Ptahhoteps* in, mîre min,te got çi? Çar hezar salan beriya nuha ciwamer li ser çerm ûkeviran lîteratureke weha ava kir û xuyaye di wan deman demaneyeke xwe jî hebûye. Le ku tu ji min bipirsî, piştî evqassalan meriv rabe û di roja îroyîn de jî ji bo peş û paşiya pirtûkangotinen bi vî rengî bibeje, meriv e edebiyateke zorgayîpeyda bike. Tene edebiyateke zorgayî û ne tiştekî din. Zorgadibejim.... ilme te fere, zimane te xurt e, mîre min. Li ba medema ku nogin ji wexta xwe dereng dikevin, em ji eleta mangeyekebiga tînin di dawa nogine re didin û paşe em coneganle dicivînin. Li vir em wan conegan dixapînin û nave vî kerametîjî bi zimane me gundiyan zorgayî ye, te got ere? De îcaranuha em vegerin ser pirsa te û nivisandina min. Ev çîrokekdirej e, mîre min, çawa bibejim. Dibejin ku tu keran li ba kerangiredî ji hev hînî tir û fisan dibin. Le ez bi xwe ne li ba wanbûm, mîre min, ez ne di nav wan de bûm. Û hîn jî ez û vî ka¬re nivisandine ji hev dûr in. Beriya ku daxwazeke weha li mincebe... û ez ji mîre xwe re bibejim, daxwazeke weha jî tucarîli min çenebûye ku ez jî navekî niviskariye bi pey xwe bixînim,pe bifirim û xwe bilind bikim. Bi gotineke rastir, beriyaku ji naçarî dest pe bikim û bixwazim binivisînim... (destexwe ber bi we selika kaxizen xwe direj dike) beriya ku ez bixwazimtiştekî weha bikim, ez çel carî bi bapeşe ketim, ez çelcari bi zikeşe ketim, bi ewqas çaren din lingen min şemitîn ûez li erde ketim.* Ptahhoteps: Yek ji wan naven lîteratura feamiliye ye ku nivisen vvî ji du he¬zar salen beriya Mesîh û heta nuha haline parastine. (W)16