Epîlog

- Ker tu î, lavve mange!Xwîneke germ û sor ji eniya lavve mange te xware. Dengegirî, qerîn û çeren zarokane li nav hev dikevin, vveke gilokekeheta ser kaniya hember diçe û ji vvir tev denge jineke bi şûndete:- Kero va ez e xwe bigehînim te! Ma tu taye Şemoye min î,segbav!...Evv segbave ha jî li jinike vedigerîne û dibe:- Segbav tu î, delik!... cima şekale ji deste min dikişine?Min ji xwe re li erde dîtiye.Delik vveke delegureke bi lez te, çav li xwîna eniya Şemo îküre xwe dikeve, çav li sere vve tarî dibin, bi hrs şekale ji destlevvik dikişine, heta ku je te vve şekale li kursiya deve vvî dixîneû dibe:- Ma şekala te û bave te ye, segbav!Qerîna tirs û eşeke ji vvî segbavî derdikeve, deste xwe dave¬je deve xwe, tev misteke xwîn û du diranen zarokane je derdixe,bi hevvar, bi girî bi lez serjerî male dibe û tavile tev kalekîbi gopal ber bi kaniye dikişine jor.Û her vveha kal jî bi gopale xwe tevî sere jinen li ser kaniyedibe. Zarok bi tirs û girî keviren piçûk davejine hev, jin bisk ûguliyen hev dikeşin bi gotinen naxoş dar û çoyan di hev re di¬kin, kale bi gopal xwe radikeşe diya Şemo di ser de dike bire¬bir û dibe:- Ca tu bise!... Ca tu bise ez çavva vî gopalî di te ve bikim,delik.Delik xwe ji ber gopale kalo dide alî, xwarî kevirekî dibe:- Gopal di keç û bûka xwe ve bike, melûne xerifî! dibeje ûdaveje. Mîna kevire ji kevkaniya hezretî Davvûd ev kevire jini¬ke jî ciye xwe dibîne û evv melûne xerifî jî mîna Calûte filistî127