Epîlog

Ya starŞevreşeke buhara peşîn e. Barana ku bi rojeke bere bariye, jinav erd û kaşan niziliye ser hev, bûye laser û bi xurmexurm dinevvala nava gund re diherike. Ku ne ji denge ava nevvale be,di ve şevreşiya nîve şeve de çûçikek jî ji dareke bifire, deng evvere bihîstin. Le mîna ku ve barana pîrozvver jî ruye xwe ji şeniyanbadaye, evv bariye û bûye sedeme rabûna lasereke dengdar.Loma şeniyen gund pe nahesin. Pe nahesin ku leşgerenkomando havetine ser gund, ji leşgeran hinekan dor li gundgirtine û hinek jî ketine nav.Ji nişka ve, ji jer û jora gund dengen seyr tene bihîstin. Gurmegurmederi û penceran, teperepa lingan, bi tirkî fermanençerdane, bi kurdî bergerîn û gazinen lavane.Di navîna nîv saeteke de gundî ji malan derbûne, li peregund, li ber dîvvare dibistane civiyane ser hev. Hinek bi nalînin, hinek silavvatan li nave mihemedekî tînîn û banî sitaraXwede dikin, hinek jî ji tirsa komandoyen şeva nîve şeve zimanle hişk bûne û bi dilen şikebar li bendî fermana kapîtaneleşgerî ne.Du projektoren mezin di desten du leşgeran de ne, li ser dî¬vvare hevvşa dibistane, li peş kaniya gund ravvestiyane û tîrejenvvan ji jor de bera ser gundiyan didin. Li ber ronahiya projektorantev çaven bi tirs û beloq çend seriyen rût jî dibiriqin. Kapîtanekîleşgerî bi bejnûbaleke girs û direj, bi gaven pet ber bikoma gundiyan te û bi dengekî leşgerane dike qerîn:122