Epîlog

e û di davviya davvîn de wan tiliyen xwe yen bi hüner dide bereniya xwe, di ser makîne de xwar dibe û diponije.Bi qasî çend hilman bi ve rewşe dimine, dû re ji nişka ve se¬re xwe radike, peşiye bi tirs û paşe jî bi hers ji ser sandaliye radibe,makîna xwe radike û li erde dixe. Mîna yekî har û çavsorve çare bi nefrîn li dora xwe dinere û di we gave de ew ça¬ven sor li portre mîr ase dibin. Bi we herse, bi we tirşe ji niş¬ka ve xwe radikeşe portre, ji dîvver dadixe, di destxwe de le dinere, mîna ku pe henekan bike deve xwe jî lexwaromaro dike "Zilamek û zimanek"* dibeje, denge xweberztir dike û di ser de diqîre:- Ev çi re bû te da ber xelke, mîre min, ev çi ilm û îrfan bû!Xwendin û nivisandina bave min tüne bû... di dema wan dedünya ne gilover bû, di dema wan de dünya li dora xwe ne dizivirîle... le dîsa jî bextiyar bûn!Bi van gotinen xwe re dest û lev le dilerizin, çaven vvî dikortalen xwe de dilîzikin, portre mîre xwe li erde xweş dike ûdike ku vvî jî weke makîna xwe li erde bide. Le tavile poşmaniyekedigire ser, hersa vvî dibe diltenikiyek û li ruhe wî belavdibe. Mîna ku doza leborîne je bike ve çare jî portre mîr dideber ruye xwe, bi xemgînî û çaven avî bi ciye bere ve dizeliqîne,bi revvşeke jihevketî sandaliye li xwe diguhere û te li bermasa rasta ode cî dide xwe.- Nabe, mîre min, nabe... ne bi sitran û ne jî bi gotinan, di¬beje, herdu desten xwe ber bi perçen makîna xwe dike û bibehneke feretir û bi dengekî nermtir dîsa didomîne: Her caraku ez li ber ve kambaxe rûdinim, tu dibejî qeye ez li ber kewaramozan rûniştime, mîre min, ez dibem qeye ez bi denge-* Zilamek û Zimanek: Nivîscfec Mîr Celadet Alî Bed\r-Xan e ku bi nave Herekol Azîzandi Havıara hejmara 40î de çap bûye. Li ser cihuyekî ye fcu çawa zimane xwe î ibranipiliye tene li mala xwe bi kar aniye û dû re bûye zimane welat û dew\eteke. (W)13