Epîlog

ça Xabûre ji hiş û sere xortâ xwendekare dibistana Herekoldernakeve. Dile vvî bi pejnen gunehkariye ledide û xwe bi xwedibe: "Rasterast ji xwe re li merekî digeriya, merekî li gor dilexwe, merekî bi xwendin û nivisandine dizane. Jineke kubar ûhercayî bû. Di nama xwe de gazin ji xwenga xwe dikir û nebaşiyenzevvace bi lev dikir. Peşine peydakirina dostan dida,çelî pere û xelatan dikir..."Jinik çi dibe bila bibe, bi çi reng û avvayî dibe bila bibe, le divan du rojan de mereqdariya xort du caran ewqas qat bilinddibe. Roja sisiyan piştî dersen vve roje pejnen gunehkariyexwe le giran dikin û tiştekî mîna hezeke veşartî dixwaze berevvî bide kuça Xabûre. Li ser ve yeke dikeve ramanan ku li berderiye Kejal xatûne evv e sedemen ve çûyîna xwe bi çi şevveyîû kîjan gotinan bibeje. Ji formulasyonen bazirganiya kuçebaziyeheta peşniyaren zevvacen pîrozvver gelek tişten seyr di serû dile vvî de li hev dikevin. Le di davviya davvîn de biryara xwedide, peşiya peşîn xwe digehîne gulfiroşekî, tev vazoyeke xweşikqevdek gülen ji bo jineke kubar dide hev, di dayına perande çavekî li pîvana dizdane xwe jî diğerine û dikeve re.Dema ku xort li kuça Xabûre li deriye numeroya 8an dixe ûvve jinika kubar li peş xwe dibîne, bi şermesarî sere xwe dixeber xwe, pe dide zanîn û dibe:- Li min biborin xatûnxan! ... îro evv nama vve kete bîra min.Ez fikirîm ku kare vve ye xwendin an jî nivisandine hebe. Ezdikanim ji dil...Xatûnxana xwediye kare xwendin û nivisandine bi pişirin lixort dinere, bi dengekî nizm je re tiştina bi lev dike, li gor xwiyekubariya xwe vvî keremi hundure male dike û deriyan li serxwe digirin.Bi heviya ku xwendevanen ve çîroke min ji nigara paş deri-120