Epîlog

dikane de hebûn, deste vî dikandare comerd li ser hemûyan jîgeriya û ber bi min direj bû. Benken min ji tişten xwarine hatindagirtin. Tegehîştim ku li ve dunyaye pere heri giranbuhajî bi qasî vî pîneyî, li ba dikandar ne bi nine e. Ca bifikire,'bipînekî vveha meriv bikani be ewqas şekir û şerîniyan bikire!Dîsa ufînek bi Zela pîrejin dikeve û dibe:- Li te bi jahr û xwîna kûçikan be!- Bele, vvek kûçike ku careke dev li xwîne bikeve, serî çendrojan careke min paçek dibir û dida Xerzî, berîken xwe ji tiş¬ten xwarine tije dikir û diçûm. Ne tene tişten xwarine, hervve¬ha şûşen lampan, finden rengin, sabûnen bi behn.Mîna ku evv hemû tişten vve deme anuha ji türe Zela pîrejinderkevin, bi eş û tengijîn dike pilepil û dibe:- Kurm di te keve û tu genî bibî, sofî!- Hemû jî be pere, ango bi perçe paçekî, bi girîşekî. Xwededizane evv hemû paç, pîne û qursiken ku min ji dikandare dildarre dibir, vvî jî bi kef û dilekî xweş heta du se rojan bi xwere digerand, li deveme xewle pe dilîst, behn dikir û dû re jîvvek peren rûmetdar dibir di ber bişkuven balîva xwe re didevvusandhundure vve. Min ewqas paç û pîne kişandin ku! Ezbaş dizanim ku vve çaxe ji vvan paç û pînan evv balîva vvî çiqasvverimiye, dibe ku carina dema ji xew şiyar bûye hustuye vvî jîeşiyaye.Dîsa pilepil bi pîrejine dikeve û dibe:- Hustuye nerindan bişike!Sofî Bengî nabihîse û didomîne:- Dema ku te mer kir û tu çûy, ez jî edî ne çûm dikane. He¬ta ku ji min dihat, min xwe ji dikandar jî dûrdixist. Piştî kuedî hertişt diqede, evv jî diçe ber balîva xwe ya evîne, di kelekekbişkuvî re, hemû paç, pîne û vveslen ku te de ne, derdixe,112