Epîlog

tine afirandin. Ji ber ve yeke heta demeke direj jî, min ji Xerzîşerm kir û xwe je veşart. Le evara rojeke ez çûm dikana pi¬çûk, piştî ku min dît dikandare me bi tene ma, min bi dengekînizm göte:"- Min Zele dît. Min je re got... min got, Xerzî ev neynikaçargoşe ji te re şandiye. Pir ji te hez dike."Zela pîrejin bi hers û enirin di ser sofî Bengî de dibe:- Te ruye xwe reş kiriye!- Bele, piştî van gotinen xwe, ji rûreşî min rabû hedîka paçekîsoravî ji berika xwe dencist, direjî vvî kir û min gotinenxwe yen xere je re vekirin:"- Zele ji min re got: Ez jî ji vvî hez dikim, pir je hez dikim...loma ez vî perçe pîneye piçûk vveke diyarî je re dişinim."Zela pîrejin bi revvşeke behevî desten xwe vedigire û di berxwe de dibe:- De ka çi xer di van gotinan de heye?- Bele, dikandare ku çav li pîne soravî xist, mîna ku hiş ûaqil ji sere vvî biçe, sar bû û bi devjihevî heta demeke jî bedengma. Xwede dizane di xeyalen xwe de bi te re li nevvalen kvvîrû ciyen xewle digeriya. Dû re bi dilekî şa zivirî ser min, evv pî¬neye ha ji dest min girt û got:"- Ez çaven te bixwim, Bengo! Bi rastî jî tu jîr î, tu çave minî! Bave lavvikan!"Zela pîrejin edî nikane enirîna xwe veşere, bere xwe bi he¬la din ve dike û dibeje:- Bave kûçikan!Sofî Bengiye bave kûçikan beyî ku bitengije didomîne:- Çi dibe bila bibe, Zele. Le vvî, pîne di deste xwe de bir ûhanî, dû re bi kefxweşî mista xwe di şûşa şekire nokan de kir,deste xwe ji vvir direjî qutiya piskivitan kir, çi şekir û şerînî di111