Epîlog

dizivire ser ve revvşa vve û dibe:- Ez dizanim be vekirina ve bûyere edî bi kerî tiştekî naye,Zele. Bûyera ku di demeke de vatiniya min bû! Ji bo pekanînave vatiniye, Xerzî gelekî ji min lava kir û got:"- Ku te ev kare ha bikira, te çi bixwesta min e bida te. Ezdi dikane de me, ku pevvîstiya te ji çi hebe, tu vvere ba birayexwe û ji min re bibeje. Ne pevvîst e ku tu bikirî. Ez e be perebidime te..." Dû re deste xwe di ciye bere de kir, ve çare neynikekepiçûk û çargoşe dencist, got:"- Viya jî bide Zele." Min şe û neynik herdu jî berdan berî¬ka xwe.Mîna ku min bişîne ser mirine an jî devereke vvusa, destexwe di sere min re da û got:"- Je re bibeje ku Xerzî ev neynika ha ji te re şandiye. Ji tehez dike."Li vir edî Zela pîrejin bi deng digirî, sofî Bengî jî mîna kudestaneke kat bike, didomîne û dibe:- Hervveha şev û rpjen Xwede dan pey hev û li hev buhurîn.Gelek caran min jî xwe da sere riya ave û li bendî te seki¬nim, li havvurdore kanî û bîre geriyam, bi mebesta tîbûne minji satilen te av vexwar, le tu careke jî tirsa dile min re neda kuez neynika çargoşe direjî te bikim û evîna dile vvî rebenî ji tere vekim, Zele.Zela pîrejin bere xwe bi sofî Bengî de dike û di nava giriyexwe de dibe:- De ka bibeje be tirsa te ji çi bû, sofî kurmî! Bi kemanî tedikanî bû li ciyekî xewle ji min re bigota.- Ev ne tiştekî ber bi aqilan bû. Ere, ez hinekî piçûk bûm.Le di vvî salî de edî min jî dizanî bû ku dil û dildarî çi ye, bigotineke din min jî edî dizanî bû cima jin û mer ji bo hev ha-110