Epîlog

"- Ez e bikim."Li gel vî ciye xewle jî Xerziye xortûxama bi tirs û dengekînizm ji min re got:"- Le dive kesek pe nizani be, ha!" Min pe da zanîn û göte:"- Ez ji kesekî re nabejim." Le ji bo ku Xerzî baş evvle be,gotinen xwe duçar kirin û got:"- Binere, Bengo! Ez ji te re dibejim, le bila di navîna min ûte de bimîne. Ku ji deve te derkeve..." Ve çare min sere xwe jîber bi jor kil kir û göte:"- Na, ez ji deve xwe dernaxim." Xerzî bi tirs û dilpekîn ke¬serek veda û bi dudulî got:"- Le ez nevverim bibejim..." Min je ne pirsî ka evv cima nevverebibeje. Bi tevgera zarokekî ez li peşbere vvî bedeng seki¬nim. Le mereqdariya dile min ji ya mezinekî jî betir bû. Nolaku bixwaze tiştekî ji min fam bike, Xerzî li nava çaven min nehirîû li gotinen xwe zede kir:"- Ez ditirsim ku li devereke ji deve te derkeve û ez bihetikim."Min dîsa denge xwe ne kir û sozek ne da vvî. Edî min livvî jî meze ne kir, mîna yekî ku ji anuha ve xwe gunehkar bi¬bîne, tene di ber xvve.de min li poziken solen xwe nehirî. Le jialiyekî ve jî ez baş pe evvle bûm ku evv e ji min re vve daxwazaxwe ya veşartî bibeje. Wusa jî bû. Wî gotinen xwe domandû got:"- Ma tu e söze bidî min ku tu e ji kesekî re nebejî?" Minsere xwe ber bi vvî bilind kir û göte:"- Ere, ez söze didim ku ez e ji kesekî re nebejim." Bi ve he¬voka xwe re min deste xwe li hemeliya piye xwe jî xist û gö¬te:"- A bi ve hemeliya ha, ez e ji kesekî re nebejim." Li vir mindît ku evv di revvşeke çavva dijvvar de ye. Mîna ku daxwaza me-107