contınuıty and change sınce the end of - Siyasal Bilgiler Fakültesi ...

146 • Ankara Üniversitesi SBF Dergisi • 60-3günü radyoda müzik yayınının devam etmesini fırsat bilen dinci kesime mensupgençler, bu durumu protesto ederek ölüm tarihinin ulusal bir matem günüolarak kabul edilmesini istemişler, istekleri hükümet tarafından dikkatealınmayınca polisle çatışmışlar, cenazenin başında nöbet tutmuşlardır(YALMAN, 1970: 209-10). Ortamı uygun bulan bu kişiler, cenaze törenini tambir irtica gösterisine çevirmişler, törenin programını bozmuşlar, tabutu zorkullanarak omuzlarına almışlar, tabut, binlerce gencin tekbir sesleri arasında veeller üstünde taşınarak Eyüp Mezarlığı’na götürülmüştür. Cenaze törenini,olayın tanıklarından Cihat Baban, şöyle anlatmaktadır:Atatürk’ün en sevdiği, en saydığı insanın cenazesi sevginin yarattığı soylubir saygı ile sonsuza değin yatacağı yere uğurlanacakken yürekleri burkulanbirçok insan, göstericilerin elinde cenaze parçalanmasın diye çabaharcıyordu. Atatürk’ün en yakın silah arkadaşının bu ülkenin en büyükkurtarıcılarından birinin ölümünü bekleyen irtica böylelikle hortlayıvermişti.O gün, o ulusal kahramanı, o kutsal ölüyü kalkan gibi kullanan kitledençekinenler hiç kimseye hiçbir şey söyleyemediler. O tarihten sonra da siyasalkuruluşlar zaman zaman irticadan medet umarak işlerini yürütmeye çalıştılar(BABAN, 1970: 125).Söz konusu olaylar karşısında DP’nin nasıl bir tepki gösterdiğini, adıgeçen partinin sözcüsü konumundaki Zafer gazetesinde görmek olanaklıdır. Adıgeçen gazete, cenazede çıkan olayları, bir ilgisizliğin sonuçları olarakdeğerlendiriyordu (Zafer, 14 Nisan 1950). Birtakım kimselerin irtica benzeriolaylar çıkardığını yazan gazete, 10 Nisan 1950’de Ulus’un kırmızı başlıklaçıkmasının gençliği infiale sürükleyen nedenlerden biri olduğunu ileri sürüyor(Zafer, 15 Nisan 1950), CHP’yi devrimlere sahip çıkmamakla suçluyor,olayların birkaç kişinin tutuklanmasıyla geçiştirilecek kadar basit olmadığınıbelirtiyor ve devrimlerin nereye götürüldüğünü soruyordu (Zafer, 17 Nisan1950).Bu olaylar üzerine bir değerlendirme yapan Bayar, ulusal birliğe sahipçıkacaklarını, dinin siyasete alet edilmesine izin vermeyeceklerini, irticaa karşımücadele edeceklerini söyleyerek, parti olarak din-devlet ilişkilerine nasılbaktıklarını açıklıyordu (Zafer, 20 Nisan 1950). Bayar’ın bu değerlendirmeyi,olayların hemen ardından değil de, on gün sonra yapmasının dikkat çekiciolduğu söylenebilir.146