9 Temmuz 2013 tarihli Dinç ve Çakır v.Türkiye başvuru

DĐNÇ ve ÇAKIR / TÜRKĐYE KARARI 13yapılan Molotof kokteyli hazırlığını ihbar etmiştir. Gerçekten de, telefonlayapılan bu ihbardan birkaç saat sonra, bir işyerine ve bir araca karşı Molotofkokteylli saldırılar düzenlenmiştir. F.G. (başlangıçta şüpheliler içinde yeralmaktaydı), gözaltında bulunduğu sırada, kamera kayıtlarından hareketle,başvuranlardan birini teşhis etmiş ve savcı önünde başvuranların suçuişlediğine ilişkin beyanlarda bulunmuştur. Başvuranlar, gözaltı sonundatutuklanmışlar, sonra da yargılanarak kendilerine isnat edilen fillerdendolayı mahkûm edilmişlerdir.48. Sonuç olarak, AĐHM, Sözleşme’nin 5’nci maddesinin 1’nci fıkrasıbakımından, başvuranların, bir suç işlemiş olabileceklerine dair şüpheuyandırıcı inandırıcı nedenlere dayanılarak yakalanıp tutuklandıklarıdüşüncesindedir (yukarıda atıf yapılan Murray, 63’ncü paragraf, Korkmazve diğerleri/Türkiye, no 35979/97, 26’ncı paragraf, 21 Mart 2006, veSüleyman Erdem /Türkiye, n o 49574/99, 39-40’ncı paragraflar, 19 Eylül2006).49. Başvuran Hakkı Dinç’in gözaltı sırasında ifadesinin alınmasınagelince, başvuranlar bu soruşturma işleminin iç hukuk hükümlerine aykırıolduğunu ileri sürmektedir. Hükümet, Cumhuriyet savcısının emri üzerine,polisin gözaltı sırasında kanıt toplayabileceğini ileri sürmektedir. Bununlabirlikte, hem Çocuk Koruma Kanunu’nun 15’nci maddesi hem deYakalama, Gözaltına Alma ve Đfade Alma Yönetmeliği’nin 19’ncu maddesi,açık bir şekilde ceza soruşturmasının bizzat savcı tarafından yürütülmesigerektiğini öngörmektedir (yukarıda yer alan 36-37’nci paragraflar).Ancak, somut davada AĐHM, başvuran Hakkı Dinç’in ifadesinin polistarafından savcılık emri olmaksızın alındığını gözlemlemektedir. Ayrıca,AĐHM, polisin iç hukuk kuralları bakımından hukuka aykırı davrandığınıdüşünmektedir.50. AĐHM, başvuranın yakalanmasından sonra meydana gelen buhukuka aykırılığın, yakalanmasını ve gözaltına alınmasını sağlayaninandırıcı nedenlerin varlığını tartışmalı hale getirmediğini ilk bakışta