Download (996Kb) - Süleyman Demirel Üniversitesi

örgütün amaçlarına ulaşabilmesi için de bireylerin sürekli denetlenmelerinin zorunlu olduğusavunulmuştur. 18Bu anlayışa, toplumsal-ruhbilimsel yaklaşımlarla birlikte ilk tepki gelmiştir. Builkelere önce İnsan İlişkileri Okulu karşı koyarak, doğal örgütleri ve insanı ön planaçıkarmıştır. 1938’de Chester Barnard “Yöneticinin İşlevleri” ve 1947’de Herbert Simon“Yönetsel Davranış” yapıtlarıyla yönetimi davranışçı bir bakış içine sokmuştur. 19 1929Ekonomik bunalımı ile sosyal sorunların göz ardı edilemeyeceği ve bu yüzden yeni şartlarabir uyarlamanın gerekli olduğunun düşünülmesiyle insan ilişkileri okulu anlayışı yerleşmeyebaşlamıştır. Bireyi yadsıyan, sanayileşmeye ve verimliliği arttırmaya karşı çıkan, insanıyaptığı işe anlam verme ihtiyacı duyan sosyal bir varlık olarak gören bu okulun çalışmalarıylaişletmelerde bireyler arası ilişkilerin önemi keşfedilmiştir. 20Bu anlayış geleneksel yönetim ilkelerini kabul etmekle beraber, çalışanları bencilbireyler olarak değil, psiko-sosyal norm ve ihtiyaçlar tarafından yönlendirilen, grupkimliklerine ve duygusal bağlılıklara sahip kişiler olarak görmüştür. Bu bağlamda da, denetimiçin gerekli standart ve ölçütlerin yöneticiler tarafından tek yanlı olarak belirlenmesininyerine, denetimin gerekliliği üzerinde durarak, standart ve ölçütlerin iş görenlercebenimsenmesine ağırlık verilmesinin gerekliliği üzerinde durmuştur. 21 Etkisini 1950’lerekadar sürdüren insan ilişkileri okulunun asıl önemi ise örgütlerin sosyolojik analizine yeni biryol açmış olmasıdır. 22Çağdaş yönetim anlayışında yönetim; güdüleme, gelişme potansiyeli, sorumlulukyüklenme ve örgütsel ihtiyaçlara uygun şekilde davranışların yönetilmesi niteliklerine sahipolan insanların geliştirmesine yardımcı olması gerektiğine inanılan bir kavram olmuştur.Denetimin gerçekleştirilebilmesi için gerekli olan hedef ve standartlar kesin olarak saptansada sapmalar olacağı kabul edilmiştir. Denetim; hedef ve standartların astlar ile üstlerinortaklaşa düzenleyeceği bir plan ile gerçekleştirilen, alt kademelerde bulunan iş görenlerekendi birimlerinin işleyişini etkileyecek kararlar almalarına imkân sağlayan bir süreç olarakbelirlenmiştir. 2318 ERGUN, Turgay ve POLATOĞLU, Aykut, Kamu Yönetimine Giriş, Sevinç Matbaası, 2.Baskı, Ankara,s.339, 1984.19 ERGUN, a.g.e., s.11.20 ÖRNEK, a.g.e., s.14.21 ERGUN ve POLATOĞLU, a.g.e., s.340.22 ÖRNEK, a.g.e., s.14.23 ERGUN ve POLATOĞLU, a.g.e., s.341.