Download (1138Kb) - Süleyman Demirel Üniversitesi

37döndüler. Hatta bazıları milliyetlerini kuvvetlendirmek için dinlerinden döndü.Osmanlı Devleti içerisindeki diğer kavimlerin de bağımsızlık peĢinde koĢtuklarınıifade eden Akçura, bu kavimlerin uzlaĢmasını mümkün görmemektedir. Hıristiyanlıkve Ġslam‟ın iki farklı medeniyet olduğunu, bu iki farklı hayat tarzının uzlaĢmasınınmümkün olmadığını söylemiĢ ve Ģöyle demiĢtir: “(Bu) mümkün değilse, hangisidiğerinin üstünlüğüne uygunluk gösterir?” 145Akçura, Üç Tarz-ı Siyaset‟inde Osmanlılık fikrinin uygulanamayacağınıĢöyle ortaya koymuĢtur:1. “Bu karıĢma ve uyuĢmayı Müslümanlar ve bilhassa Osmanlı Türkleriistemiyordu. Zira altı yüzyıllık hâkimiyetleri hukuken bitecek ve buncayıllar hükümleri altında görmeye alıĢtıkları reaya ile müsavat derecesineineceklerdi...2. Ġslam istemiyordu. Zira, katılanların hakiki menfaatlerini pek maddive beĢeri bir nokta-i nazardan gözeten bu kuvvetli din, Müslim ve gayr-ıMüslim‟in hukuken tam müsavatını kabul etmiyordu…3. Gayr-ı Müslim tebaa da istemiyordu. Zira, cümlesinin sonzamanlardaki terakkileri ile ĢaĢalandırılan mazileri, istiklalleri,hükümetleri vardı. Müslümanlar ve bilhassa Türkler o istiklali bitirmiĢ, ohükümetleri mahvetmiĢti. Osmanlı hakimiyeti altında ise, iddialarınanazaran, ekseriye adalet değil zulüm; müsavat değil hakaret; rahat değilazap görmüĢlerdi… Hiçbirisi geçmiĢ istiklalleriyle harp eden bir kavimile beraber, onunla karıĢarak, eriyerek yeni bir millet husule getirmeyerazı değildi.4. Osmanlıların büyük düĢmanı Rusya ile onu köle ve piĢdarları olanküçük Balkan hükümetleri istemiyordu. Zira, Rusya, boğazlara, Anadoluve Irak‟a, Ġstanbul ve Balkanlara, mukaddes topraklara malik olmak;böylece siyasi, iktisadi, milli, ve dini maksadına eriĢmek peĢinde idi…Bu maksatlarının kolaylıkla elde edilmesi, Osmanlı Devleti‟ninkuvvetsizliğine, Osmanlı tebaasının devamlı nifak ve kavga halinde145 Yusuf AKÇURA, “Ġttihad-ı Anasır Meselesi”, Sırat-ı Müstakim, V/121, s. 280-283 (29 Aralık1910)