imam mâturîdî'nin - Yeni Ümit

Cânân Diye SevdimSevdim seni hep canlara cânân diye sevdimBir ben değil âlem sana kurbân diye sevdimEcrâm-ı felek levh ü kalem mest-i nigâhınDîdârına âşık ulu Yezdân diye sevdimMahşerde nebîler bile senden medet isterGül yüzlü melekler sana hayrân diye sevdimAşkınla buhurdân gibi tütmede bu kalbimSensiz bana cennet bile nîrân diye sevdimTâ arşa çıkar her gece âşıkların âhıÂsilere lütfun yüce fermân diye sevdimDoğ kalbime bir lâhzacık ey nûr u dilârâSevdânı gönül derdine dermân diye sevdimBülbül de senin bağrı yanık âşık-ı zârınFeryâdı bütün âteş-i sûzân diye sevdimHûriler ezelden beri şeydâ-yı cemâlinYanmıştı sana Yûsuf-ı Kenân diye sevdimEvlâd ü iyâlden geçerek Ravzana geldimEvsâfını medhetmede Kur’ân diye sevdimKıtmîrinim ey Şâh-ı Resûl kovma kapındanÂlemlere rahmet dedi Rahmân diye sevdimŞeydâ kuluna eyle nazar merhametinleBir lâhza nazar en büyük ihsân diye sevdimHasan Basri Çantay35