Kainatın Efendisi - Mehmet Oruç

Kaçırılan büyük fırsatSevgili Peygamberimiz, her türlü engellemelere rağmen İslâmiyeti anlatmaya sabırla devamediyor...Bir gün yine tebliğ için Ukaz Panayırı’na gitti. Beni Amir kabilesine varıp, onlara sordu:- Ey Beni Amir! Sizde, size sığınan kimselere himaye nasıldır?- Bize hiç kimse laf atamaz, habersiz ateşimizden ısınamaz!..- Ben, Allahü teâlânın Resulüyüm. Yanınıza geldiğim zaman, Rabbimin bana verdiğiPeygamberlik vazifesini insanlara ulaştırıncaya kadar beni korur musunuz?-Sen, Kureyş’ten kimlerdensin?- Abdülmuttalib oğullarındanım.- Mâdem ki, Abdülmuttalib oğullarındansın, niçin onlar seni korumuyorlar?- Beni yalanlayanların önde geleni onlar oldular.- Ey Muhammed! Biz seni ne reddederiz, ne de getirdiklerine iman ederiz. Ancak, sen,peygamberlik vazifeni insanlara ulaştırıncaya kadar seni koruruz...Bunun üzerine Peygamber efendimiz, onların yanına oturdu. O sırada Beni Amir’in ilerigelenlerinden Beyhara bin Faris, panayırda alış verişini bitirip yanlarına geldiğinde, oradakilere,Peygamber efendimizi göstererek; “Bu kimdir?” diye sordu. Onlar da; “Muhammed bin Abdullah’dır”dediler. Beyhara onlara dedi ki;-Sizin O’nunla ne işiniz var ki, yanınıza oturttunuz?- Bize sığındı. Allah’ın Resulü olduğunu söylüyor ve Peygamberlik vazifesini insanlara tebliğedinceye kadar, kendisini korumamızı istiyor.Bunun üzerine Beyhara, Peygamber efendimize dönüp;-Seni korumağa kalkmamız bütün Arabların okuna göğsümüzü hedef tutmamız demektir. Derhalaramızdan ayrılıp kavmine dön!.. Yemin ederim ki, kavmimin arasında olmasaydın, şimdi senin boynunuvururdum!.. demek bedbahtlığında bulundu.Bu sözler üzerine, Âlemlerin efendisi büyük bir üzüntü içerisinde devesine bindi. O küstah Beyhara,Resulullah efendimizi devesinden düşürdü. Bu hadiseyi gören Eshab-ı kiramdan Dabaa binti Amir ismindebir hanım feryad edip;-Allahü teâlânın Habibine, şu yapılanı nasıl reva görüyorsunuz? Benim hatırım içinResulullahı bunların elinden kurtaracak yok mudur? diyerek akrabalarına seslendi. Amcaoğullarındanüç kişi, hemen bahtsız Beyhara’nın üzerine yürüdü.Beyhara’nın kavminden iki kişi ona yardım etmek istediyse de, diğerleri Beyhara’yı ve yardımcılarınıhırpalayıp dövdüler...Bu durumu takibeden sevgili Peygamberimiz, kendisi için dövüşen o üç kimse için;“Ya Rabbi! Bu kimselere bereketini ihsan eyle” diye hayır dua etti.Beyhara ve yardımcıları için de;“Ya Rabbi! Bunları da rahmetinden uzaklaştır” diye dua etti.Hayır dua buyurduğu kimseler, Müslüman olmakla şereflenirken, diğerleri de kâfir olarak canverdiler. Beni Amir kabilesi mensupları memleketlerine döndüklerinde, yaşlı bir kimseye, Mekke’debaşlarından geçenleri anlattılar. O kimse, Peygamber efendimizin ismini duyunca;-Siz ne yaptınız? İsmail oğullarından hiçbiri şimdiye kadar yalan yere Peygamberlik davasındabulunmamıştır. Büyük bir fırsatı kaçırdınız. Kaçırılan bu fırsatı artık telafi etmek çok zordur!.. diyereküzüntüsünü bildirdi.MiracMirac’a ilk adım...Sevgili Peygamberimiz, bütün engellemelere rağmen, gördüğü her kabileye, İslâmiyeti anlatıyor...Kendisini himaye edip, insanlara Allahü teâlânın emirlerini tebliğ etmesinde yardımcı olmalarını istiyor...Böylece herkesin dünya ve ahiret huzuruna kavuşmalarını arzu ediyor.Fakat insanlar, ne Müslüman oluyorlar, ne de himaye etmeye yanaşıyorlardı. Ayrıca hakaret,zulüm, işkence ve alay edip, yalanlıyorlardı. Âlemlerin efendisinin günleri, çok yorgun, aç, susuz, üzüntülüve pek hüzünlü geçiyordu.Gündüzleri böyle geçiyor, gece geç vakitlere kadar bu hal devam ediyordu. Mekkeli müşrikler,gelen insanların Müslüman olmasını engelledikleri gibi, Habib-i Ekrem efendimize zulüm etmekten geridurmuyorlardı.Artık Resulullah efendimiz için gidilecek bir yer yoktu. Her taraf düşman idi. O gece doğrucaamcası Ebu Talib’in kızı Ümm-i Hani’nin, Ebu Talib Mahallesi’nde bulunan evine geldi. Ümm-i Hani, o