Kainatın Efendisi - Mehmet Oruç

Ebu Zer-i Gıfari ve ilk selam...İnsanlar, birer-ikişer hidayete kavuşuyordu... İslâmın nuru Mekke dışında da yayılarak âlemiaydınlatmaya başlamıştı artık...İslâmın doğuş ve yayılışı haberi dalga dalga yayılıyordu her tarafa... Nihayet bu haber, Beni Gıfarkabilesine de ulaştı.Ebu Ebu Zer-i Gıfari bu haberi işitir işitmez kardeşi Üneys’i Mekke’ye gönderip, durumuaraştırmasını istedi. Üneys, dönüşte;- Vallahi hep hayrı, iyiliği emreden ve kötülüklerden sakındıran pek yüce bir zat gördüm,dedi.Ebu Ebu Zer-i Gıfari sordu:- Peki, insanlar O’nun hakkında ne diyorlar?- Şair, kahin, sihirbaz diyorlar. Fakat O’nun sözleri kahinlerin, sihirbazların sözlerinebenzemiyor. Ayrıca söylediklerini, şairlerin her çeşit şiirleriyle karşılaştırdım. Onlara dabenzemiyor. Benzeri olmayan bu sözler hiç kimsenin sözüyle de ölçülemez. Vallahi, o zat hakkıbildiriyor, doğruyu söylüyor. O’na inanmayanlar yalancı ve sapıklık içindedirler!.Ebu zer-i Gıfari bu haber üzerine Mekke’ye gitmeye ve Peygamber efendimizi görüp Müslümanolmaya karar verdi. Mekke’ye varınca, halini kimseye anlatmadı.Ebu Zer, Mekke’de kimseyi tanımıyordu. Garib ve yabancı idi. Bu bakımdan kimseye birşeysormadı. Kabe’nin yanında Resulullah’ı görmek için fırsat kolluyor, nerede olduğunu öğrenmek için birişaret arıyordu.Akşam üstü bir sokak köşesine çekildi. Hazret-i Ali, Ebu Zer’i gördü. Garib olduğunu anlayarakevine götürdü. Halini sormayınca Ebu Zer de sırrını açmadı. Sabah olunca tekrar Kabe’ye gitti. Akşamakadar dolaştığı halde isteğine ulaşamamıştı. Önceki yere gidip oturdu.Hazret-i Ali, o gece yine oradan geçiyordu. “Bu biçare hâlâ evini öğrenememiş” diyerek tekrargötürdü. Sabahleyin yine Beytullah’a gitti ve oturduğu köşeye çekildi. Hazret-i Ali tekrar evine davet etti.Bu defa nereden ve niçin geldiğini sordu. Ebu Zer cevap verdi:- Burada bir peygamberin çıktığını işittim. O’nunla görüşmek ve O’na kavuşmak için geldim.- Şimdi ben o zatın yanına gidiyorum. Beni takib et, benim girdiğim eve sen de gir. Eğer yolda sanabir kimsenin zarar vereceğini anlarsam, ayakkabımı düzeltiyorum gibi davranırım. O zaman beklemedenbeni geçip yürürsün!Ebu zer-i Gıfari, hazret-i Ali’yi takib etti. Sonunda Peygamberimizin mübarek yüzünü görmekleşereflendi. Ve; “Esselamü aleyküm” diyerek selam verdi.Bu selam İslâm’da verilen ilk selam ve Ebu zer-i Gıfari de ilk selamlayan kimse oldu. Peygamberefendimiz selamına cevap verdikten sonra sordu:- Sen kimsin?- Ben Gıfar kabilesindenim- Ne zamandan beri buradasın?- Üç gün üç geceden beri buradayım.- Seni kim doyurdu?- Zemzemden başka bir yiyecek, içecek bulamadım. Zemzemi içtikçe, hiçbir açlık ve susuzlukduymadım.- Zemzem mübarektir. Aç olanı doyurur.Bundan sonra Ebu zer-i Gıfari, Peygamber efendimize; “Bana İslâm’ı bildir” dedi. Peygamberimiz,ona Kelime-i şehadeti okudu, o da söyleyerek, İslâmiyet ile şereflenip, ilk Müslümanlar arasına katıldı.“Bu, akılsızlık değil mi?”Ebu Zer-i Gıfari hazretleri, Müslüman olduktan sonra, iman aşkıyla haykırıp herkese İslâmiyetiduyurmak istiyordu... Bu sebeple Peygamber efendimize;- Ya Resulallah! Seni hak peygamber olarak gönderen Cenab-ı Hakk’a yemin ederim ki, ben bunumüşriklerin arasında açıkça söyleyeceğim, dedi.Efendimiz “Peki” demedi. Fakat Ebu Zer, içinde yanan iman ateşi ile yerinde duramıyordu. Kabeyanına gidip, yüksek sesle haykırdı:- Ey Kureyş topluluğu! “Eşhedü enla ilahe illallah ve eşhedü enne Muhammeden abdühu veresulühu-Ben şehadet ederim ki, Allahü teâlâdan başka ilah yoktur. Muhammed aleyhisselamO’nun kulu ve resulüdür!..Bunu işiten müşrikler, hemen üzerine hücum ettiler. Taş, sopa ve kemik parçalarıyla vurarak kaniçinde bıraktılar. Bu hali gören hazret-i Abbas;-Bırakın bu adamı, öldüreceksiniz! O, sizin ticaret kervanınızın geçtiği yol üzerinde oturan bir