K - Türkiye Diyanet Vakfı

Nahl suresi 103. ayetinde söz konusuedildiği gibi, Hz. Muhammed(sav)’e şair, mecnun, kahin türü iftiralarailaveten, “Kur’an’ı O’na birinsan öğretiyor” iftirasını da yaparak,Rum-Hıristiyan bir köleninHz. Peygamber’e Kur’an’ı öğrettiğinisöyleyecek kadar küçülmüşlerdir.Oysa Cebra veya Yaiş adındakiköle Arap olmayıp yabancı Rumidi. Kur’an ise apaçık, beliğ birArapça idi. Üzülerek ifade edelimki bugünlerde dünün Mekke müşriklerininiftira ve hezeyanlarınaHıristiyanlık adına bazı müsteşriklersahiplenmiş, onların bu iddialarınıbazı Müslüman araştırmacılarilim ve araştırma adına benimsemektedirler.Allah’ın Kelamı, İslâm’daKur’an’dır. Hıristiyanlıkta ise Hz.İsa’dır. Şüphesiz Kur’an, yalnızAraplara gelmiş değildir. AncakKur’an, Arap diliyle insanlığa gönderilmişilahi mesajdır. Kur’an’dabelki bir anda irtibatsızlık gibi görünenbir durum söz konusudur.O, hem ruhanilik, hem de mantıkiçermesine rağmen ne son derecemistik, ne de bir Aristo mantığıel kitabına benzer. En güçlü şiiriiçermesine rağmen şiir de değildir.Kur’an metni ilahi kelamın gücü altındabeşer lisanının parçalanışınıgözler önüne serer. Düzensiz, irtibatsızolan kutsal metin Kur’an değil,insanın kendisidir. Bununla birlikteKur’an değişik tipte sure veayetler ihtiva eder.Bugünlerde yine çok yanlış birşekilde tartışmaya konu teşkil edenKur’an’ın tarihselliği ile ilgili hususabir iki cümleyle temas etmekyerinde olacaktır. Her şeyden önceKur’an tarihsel bir kitap değildir.O’nun bir kısmı veya bazı hüküm-leri de tarihsel değildir. Kur’an bir bütündür. O, bütünüyleilahi kelamdır. Kur’an parça parça edilerek,bölünerek, kısımlara ayrılarak hakkında hüküm verilecekbir kitap değildir. O’na, bütün beşeriyete hidayetrehberi olarak gönderilmiş ilahi bir mesaj kabulederek bakmak gerekir. Bu hususta da müsteşriklerinhadis kritiğinde varmak istedikleri hedefe Kur’an-ıKerim’de içine alarak İslâm toplumunun temel inançesaslarını sarsıcı şüphe ve tereddüt uyandırıcı oyunlarınaalet olmamak gerekir. Aslında Kur’an’da sözkonusu edilen tarihi olaylar, her zaman aktüel olanbir gerçeğin sembolü olarak bütün insanlığı ilgilendirir.Burada eşyanın tabiatında olan ebedi gerçeğebilhassa dikkat çekilir. Herhangi bir peygamberleilgili Kur’an’da anlatılan bir olayı dikkate alın, aynıolayın günümüz dünyasında şu veya bu şekilde cereyanettiğini görürsünüz. Kur’an’ın hukuki ve ahlakihükümleri için de aynı değerlendirmeler söz konusudur.Her türlü yolsuzluğun, hırsızlığın, yiyiciliğinkol gezdiği dünyamızda Kur’an’ın ön gördüğü ağırcaydırıcı cezalardan daha etkili ne olabilir?3. Kur’an’ın İsimleri veBilgi Kaynağı OluşuKur’an’ın toplumda ilgisini, toplumun değişmesineöncülük etmesini ortaya koyan üç isminden bahsetmekyararlı olacaktır. İslâm’ın ana kaynağı, kutsal kitabıher şeyden önce el-Kur’an, sonra el-Furkan venihayet Ümmü’l-Kitab diye isimlenir. Kitap, evvelemirdeokumak anlamına gelen Kur’an’dır. O, aynı zamandadoğru ve yanlışı ayırt eden el-Furkan ve kitaplarınanası anlamına Ümmü’l-Kitap’dır. O, gerçeğenüfuz etmenin, gerçekle birlikte olmanın bir vasıtasıanlamına okumadır. Zira okuma; bir fikir ve düşüncejimnastiğidir, bir konsantre olmalıdır, kendini vermedir.Kur’an’ı okuma olarak ele aldığımızda gerçekleirtibat sağlanır. Fikir ve düşüncede yoğunlaşma olur.İnsan bir yandan kendini diğer yandan Rabbini tanır,hakikatle iç içe olur.Kur’an aynı zamanda Furkan’dır. Çünkü O, hakikatiyalandan, gerçek olanı gerçek olmayandan, mutlakınisbiden, iyiye kötüden, güzeli çirkinden ayıranen büyük vasıtadır, prensipler, ilkeler mecmuası vemanzumesidir.< 38TÜRKİYE DİYANET VAKFI HABER BÜLTENİwww.diyanetvakfi.org.tr