Tarım Alet ve Makine İmalat Sanayii

Türk tarımının temel sorunlarından biri de düşük verimlilik düzeyindegörülmektedir. Kazgan’ın (1999) belirttiği gibi, Türkiye tarımında 1980’liyıllarda tarımsal üretimde, daha önceki yıllarda süren “yoğun-entansif” tarımageçiş sürecinden uzaklaşma görülmektedir . Bir yandan kimyasal gübre ilaç gibiverimi artırıcı girdilerin kullanımı duraklarken, bir yandan da nadasa bırakılantoprakların ekime açılması yoluyla üretim artışı, daha da geniş bir toprakyüzeyini artan makinalaşma sayesinde ekme yoluyla sağlanmış, hektarverimindeki artış duraklamaya girmiştir. Değişim süreci daha yoğun tarımageçiş yerine daha yüzeysel tarıma geçiş şeklinde olmuştur.Toplam tarımsal üretim içerisinde önemli ağırlığa sahip kimi ürünlerinverimlilik gelişimi mukayeseli olarak incelendiğinde, aşağı yukarı tümürünlerdeki verimlilik düzeyinin gelişmekte olan ülkelerin gerisinde kaldığıtespit edilmiştir. İşgücü verimliliğinde de son yıllarda önemli aşınmayaşanmıştır. Bu durum açıkça Türk tarımının büyük ölçüde doğa koşullarınabağlı olduğu, yıldan yıla değişen üretim ve verim dalgalanmalarının yaşandığı,kullanılan teknolojinin geri olduğunu göstermektedir.Bir diğer gelişme de tarımsal ithalatda yaşanmıştır. “kendi kendine yeterliülke”söylemi uygulanan politikalar sonucu sona ermiş, net tarımsal ihracat(tarım ürünleri+ tarıma dayalı ürünleri ihracatı-bunların ithalatı) iki katındanfazla artarak 1976’da 1,13 milyar $’dan 1982’de 2,31 milyar $’a yükselmiştir.1983 yılıyla birlikte başlayan azalma 1987’de 1,41 milyar $’la en düşükseviyeye düşmüştür. Bu görünüme göre 1980’li yıllarda tarımda meydana gelenyapısal değişme 1990’lı yıllar için ciddi bir tehlike ortaya çıkarmıştır. Bu da,Türkiye’nin net tarım ürünü ihracatçısı bir ülke olmaktan çıkarıp net tarım ürünüithalatçısı bir konuma girmesidir (Kazgan, 1999: 35-36).50