Tarım Alet ve Makine İmalat Sanayii

III. Genel DeğerlendirmeTürk tarımında makinalaşma esas olarak II. Dünya savaşı sonrasında başlamış , 1948 yılındaMarshall Yardım Planı’nın uygulamaya konulması ve 1950 yılından itibaren iktidara gelenhükümetlerin uyguladıkları tarımı gözeten tarıma dönük kaynak aktarma mekanizmaları,tarımda mekanizasyon sürecini hızlandırmış, ancak bu süreç plansız ve belli bir eşgüdümdenyoksun gerçekleştirildiği için istenen amaçlar gerçekleştirilememiştir. Tarımdamekanizasyonunun bir göstergesi olarak kabul edilen traktör sayısı, 1948’de 1746 iken,1950’de 16500’e, 1960’da 42000’e yükselmiştir. Traktör parkındaki artış 1980’li ve 90’lıyıllarda da artmış, 1990 yılında 693.454 olan park, 1997 yılında 874.995 adete ulaşmıştır.Ancak tarımda kullanılan traktör sayısı ile traktör ekipmanı ve öteki tarımsal makinalararasında optimal bir denge kurulamamıştır. Kimi tarımsal araç ve gereçler optimal seviyeninüstünde seyretmiştir. Bunlara örnek olarak kültivatör, gübre dağıtıcısı ve mekanik tırmıkgösterilebilir. Buna karşılık kimi araç ve gereç sayısı da yeterli düzeyde artmamıştır. Distora,merdane, çapa makinası, ve özel mibzer daha yavaş artmıştır. Sonuçta çarpık ve uyumsuz birmakine parkı ortaya çıkmış, tüm tarımsal makine ve ekipmandan optimal seviyedeyararlanmak olanaklı olmamıştır .Tarımda gözlemlenen hızlı makinalaşmaya karşılık ülkemizde traktör ve diğer makineekipman sayıları hala mevcut ekilen arazinin optimal düzeyde işlenmesi için gerekli olansayıların oldukça altındadır. 1985 verilerine göre mevcut makinaların kapasitesi 23.9 milyonbeygir gücü iken tarım alanlarının optimal bir biçimde işlenmesi için 31.3 milyon beygir gücükapasitesinde tarımsal makinaya ihtiyaç olduğu hesaplanmıştır (Dinler, 1988: 213).Türkiye’de tarımsal mekanizasyon daki gelişmelerin etkileri ve sorunları iktisat yazınınındaen çok tartışılan konularından birini oluşturmuştur. Mekanizasyona karşı geliştirileneleştiriler özellikle şu noktalarda oluşmuştur: Mekanizasyon toprak verimliliğiniartırmaksızın, tarımda artan işgücü bolluğuna rağmen işgücünden tasarruf sağlamaktadır . Budurum işsizlik sorununu büyütmekte ve kır nüfusunu kentlere iten başlıca göç nedenlerindenbirini oluşturmaktadır .49