Download (6Mb) - Süleyman Demirel Üniversitesi

4sırada içeriye giren iri yarı bir adam onun trene kaçak bindiğini anlar ve dövmekister. Gerçeği olduğu gibi bu adama anlatınca adam Âşığımıza acır ve ona para verir.Âşığımız okumak uğruna ailesine bile haber vermeden Emirdağ’dankaçmıştır. Ancak kaçmakla ve İstanbul’a gitmekle her şey halledilmiş değildir.Parasızlığının yanı sıra yol iz bilmeyen Âşığımızın tek güvencesi İstanbul’daki dayısıHalil Arcan’dır. Şemsettin Kubat, İstanbul’a ulaşır ve dayısını bulmak için pek çokgüçlük çeker. Vapura binip Sirkeci’de iner, oradan da dayısının çalıştığıSüleymaniye Kütüphanesi’nin yolunu tutar. Kütüphaneyi bulur bulmasına lâkin birönceki gün dayısı buradan ayrılıp Millet Kütüphanesi’ne gitmiştir. Bu kez de MilletKütüphanesi’ni aramaya başlar. Kendine verilen adresi bulmaya çalışır. Yeni yazınınancak büyük harflerle yazılmış şeklini okuyabilmektedir. Karşısında öğendere gibiyazılı olan “T.C. Millet Kütüphanesi” levhasını görünce bütün yorgunluğunu unutur.Bilhassa dayısını bulduktan sonra asıl problemler başlar. Dayısı niye geldiğinisormuştur. Okumaya geldiğini söyleyince, Âşığımıza “Ben seni okutamam. Gidipbabanın işini tutacaksın.” der. Tabii ki bu cevabı alınca şaşırır. Oysa dayısı tahsilgörmüş kütüphane memurudur. Biraz temkinli davranır ve dayısını razı eder. Dayısıile birlikte Pendik’ten Anadolu Yakası’na geçerler. Burada Yakacık’a çok yakın olanSoğanlı Köyü’nde, Emirdağ’ın Karacalar Köyü’nden gitme “Kötü Ahmet” adıylaanılan hemşerilerinin yanına giderler. Şemsettin Kubat’ın hemşehrisi vasıtasıyla birdokuma fabrikasında çalışmaya başlar. Bunu bir şiirinde kendi ifadesiyle görmekdaha uygun olacaktır:“Dörtyol İstanbul’un orda okudum,Hemi fabrikada kumaş dokudum,Yoksul Derviş velhasılı yok oldum,Hayatımı özetleyim kısacık.” (2/5/8)Okumak, tahsilli bir kişi olmak hayalleriyle gurbet ellere gidip de dokumafabrikasında çalışmak Yoksul Derviş’in içine sinmez. Durumu hemşehrisi AhmetBey’e anlatır. O da, Yoksul Derviş’e yardımcı olması için, İstanbul’da dokumafarikasında ustabaşı olarak çalışan bir arkadaşına mektup yazar. Bu arada Âşık yinede İstanbul’da ne kadar cam, ayakkabı, demir-döküm fabrikası varsa hepsini bir birdolaşır, iş arar. Lâkin Yoksul’u “Çocuk mu avutacağız.”diye işe almazlar. Mevzu