İstanbul Barosu İş ve Sosyal Güvenlik Hukuku 2011 Yılı Toplantıları

İş ve Sosyal Güvenlik Hukuku 2011 Yılı Toplantıları89Bugün için istatistiklere baktığımızda Devlet İstatistik Enstitüsünün veÇalışma Bakanlığı İstatistik bölümünün rakamlarına göre, artı-eksi 1 farkedebilir, ama bugünkü kesin rakam bunlar, işyeri ve işletmelerin; yani 30işçi dediğimizde işyeri ve işletmelerin yüzde 99’u kapsam dışında kalmaktadır;yani Türkiye’de kurulu işletmelerin yüzde 99’u İş Güvencesi Mevzuatınınmuhatabı değil. Bu artı-eksi 1 oynadığına göre en az yüzde 98;yani işletme sayısının, yalnız, altını çiziyorum, işçiyle bunu karıştırmayalım,işletme sayısının diyorum, buna bütün işletmeler dahil, bütün işyerleridahil, kapsamın dışında. İşçi sayısına geldiğimizde ücretli işçi olarakve işçi olarak değerlendirme yapılmış istatistiklerde, ben işçi sayısı olarakbakıyorum, yüzde 58’i kapsam dışında 30 işçiye göre, yüzde 42 kapsamiçinde. Peki, bu kayıt dışı ekonomiyi düşündüğümüzde çok haklar getirmesinidüşündüğümüz, bazı çevrelerce fazla hak verildi bu işçilere diye değerlendirilenkonu da en iyimser zaten işçilerin yarısının bu hakla hiçbir ilgisiyok. Kayıt dışı ekonomiyi değerlendirdiğimizde 3’te 2’sinin hiçbir ilgisi yok.Bütün değerlendirmelerimiz bu 3’te 1 işçiyle ilgilidir.Bir kanayan yarası, İş Güvencesi Mevzuatının, Yasada belirtilen işe iadeyekarar verilmesi halinde 4 aylık ücret ve diğer haklar konusudur. Yasakoyucu 2 ay mahkeme, 1 ay Yargıtay safhası, 1 ay da postada gecikirse 4ay demiş, bunu esas alarak 4 ay düzenlemesini yapmış. Oysa, bugün ülkemizdeortalama 1 yıl içinde, istisna dosyalar hariç ortalama 1 yıl içindemahkemelerde sona ermekte, eğer toplu dava değilse, 1,5 seneyi bulmaktaYargıtayda bekleme süresi; yani iyimser düşünelim, toplu dava değilse, 2seneyle 2,5 sene arasında. Peki, devletin görevi yargıyı çabuklaştırmak değilmidir? Yargı eğer gecikiyorsa, ki yargıçların bu konuda hiçbir kusuru yok,hepsinin nasıl çalıştığını biliyoruz, devletin bu düzenlemeyi yeniden gözdengeçirmesi gerekmez mi? Ne yapması gerekir? Devlet iki şey yapabilir, ki yapmaklada zorunludur, çünkü bu ülkeden vergiyi topluyor. Bırakalım onu,devlet yargıdan para kazanıyor, devlet yargıdan kazandığı parayı yargıyaayırsın lütfen. Başvuru harcı alıyor, dava harcı alıyor, karar harcı alıyor, kifakir insanların çoğu bunu karşılayacak durumda bile değiller. Bu topladığıparayı eğer yargının fiziki şartlarına ve yargıca ayıracak olurlarsa sayıyı 5katına çıkarsın, yeteri kadar hukukçumuz da var, bunu çözsün veya bunuişverenle işçi arasında paylaştırsın. Eğer devletin yargı görevini bu kadaruzatmasının ceremesini sadece o ekmeğinin peşinde olan işçi çekiyorsa,bunun adına adaletli bir tavır denilemez.Üçüncü ana konu, işçiye de seçimlik hak verilmesi gerekir. Uygulama şunugösterdi: İşverene bu Yasa seçimlik hak vermiş; ister başlatıyor, istemezsetazminatını veriyor, “güle güle” diyor. Peki, işçiye de bir seçimlik hak