İstanbul Barosu İş ve Sosyal Güvenlik Hukuku 2011 Yılı Toplantıları

186 İstanbul Barosu Yayınlarıcunun gerekleri doğrultusunda kullanması gerektiği, öğretide zaten ötedenberi kabul edilen bir husustur. Buna karşılık yasada, kaynak kanundan(Art. 329c Abs. 1) farklı olarak, iznin ertesi hizmet yılında kullandırılmasıesasına yer verilmemiştir. Fakat buradan, yasanın bu sonucu benimsemediğisonucu çıkarılmamalıdır. Asıl olan, iznin bir yıllık bekleme döneminiizleyen yıl içinde kullandırılmasıdır. Bununla birlikte, kullandırılmayan izinhakkının ortadan kalkmayacağı da açıktır. Nitekim yasa, kullanılmayanizinlerin sözleşme sona erdiği takdirde paraya dönüşmesi esasını benimsemişbulunmaktadır (md. 425 f.3) 217 .Diğer taraftan yasa, yıllık iznin kural olarak aralıksız bir biçimde verileceğini;fakat tarafların anlaşmasıyla ikiye bölünerek de kullandırılabileceğinihükme bağlamaktadır (md. 424 f. 1). Yıllık izinlerin aralıksız kullandırılması,işçinin gereği gibi dinlenmesini sağlamak için kabul edilen “izindedevamlılık” esasının bir gereğidir. İznin en çok ikiye bölünebileceğini kabuletmek suretiyle de yasa, izinde devamlılık esasına İş Kanunu’ndan dahafazla değer vermiş görünmektedir. Ancak, böyle bir durumda izin bölümlerindenhiç değilse biri için herhangi bir asgarî süre öngörülmemesi, isabetliolmamıştır.Yasada, yıllık izin ücretinin izne başlanmasından önce peşin olarak ödeneceğininveya avans olarak verileceğinin hükme bağlanması (md. 425 f.1), yıllık izinden feragatin yasaklanması (md. 425 f. 2), sözleşmenin hanginedenle olursa olsun, sona ermesi halinde kullanılmayan izinlerin sonücret üzerinden paraya dönüşeceğinin belirtilmesi (md. 425 f. 3 c. 1), izinücretine ilişkin zamanaşımının sözleşmenin sona erdiği tarihten itibarenişleyeceğinin öngörülmesi (md. 425 f 3 c. 2) İş Kanunu’na paralel ve olumlukarşılanması gereken düzenlemelerdir.Nihayet, işçinin yıllık izin sırasında ücret karşılığında bir başka işte çalıştığınınanlaşılması durumunda işverenin izin ücretini geri alabileceğineilişkin tasarı hükmü, nasafet ilkesiyle bağdaşmadığı ve bu hakkı kullanılmazhale getireceği gerekçesiyle Adalet Komisyonu tarafından metinden çıkarılarakyasalaşmamıştır. İş Kanunu’na tâbi olan işçilerle Türk Borçlarkanunu’na tâbi olan işçiler arasında bu açıdan bir ayırım ortaya çıkmıştır.Bu ayırım derhal giderilmelidir.Dinlenme ve izin hakları ile olarak şunu da belirtmek gerekir ki, İsviçreBorçlar Kanunu’nda yer alan ve kadın işçinin doğumdan sonra en az 14hafta analık izni talep edebileceğine ilişkin düzenleme (Art. 329f OR) kanunaalınmamıştır. Bu tercihin isabet derecesi hiç şüphesiz ki tartışmayaaçıktır.217 Akyiğit, Sicil, Mart 2011, s. 34.