Türkiye BMİDÇS I. Ulusal Bildirimi - Enerji ve Tabii Kaynaklar ...

• Tarım Türkiye’de önemli bir ekonomik ve sosyal sektördür ve özel ilgi gerektirmektedir ayrıca çalışmalar bu sektörüniklim değişikliğine karşı en hassas sektör olduğunu göstermiştir. Türkiye, sözleşmeyi imzalayarak, sözleşmede belirlenenhedeflerin yerine getirilmesi için gerekli adımları atmaya hazırdır. Ancak bu katkının ülkenin sürdürülebilir gelişmehedefleri ile de paralel olması beklenmektedir. Bu tez, Türkiye’nin BMİDÇS’ne yönelik Birinci Ulusal Bildirimi’ninhazırlanması sırasında gerçekleştirilen, iklim boyutunu da içeren bir makro ekonomik analiz ile de kanıtlanmıştır. Buçalışmanın amacı, Türkiye’nin toplu CO 2emisyonlarının azaltılmasına yönelik olası ulusal hedefinin bir parçası olarak,Türkiye’de teknolojinin gelişimini ve yaygınlaştırılmasını hızlandırmak üzere geliştirilmiş geniş, piyasaya yönelikteşvikleri içeren potansiyel önlemlere ışık tutmaktır. Bu çerçevede, Türkiye’nin sürdürülebilir kalkınma prensiplerini,ulusal gelişim planlarına dahil etmesi ve hem makro ekonomik hem de sektörel düzeylerde çevre politikası hedeflerininuygulamaya konmasını sağlayacak analitik bir girişimdir. Bu bağlamda, hem emtia piyasaları hem de faktör piyasalarıüzerinde çevresel ve makroekonomik politika etkileşimi konularının; çeşitli politikaların çevre ve azaltım üzerindekietkilerinin ele alınması ve çeşitli çevre politikası tasarım alternatiflerinin yanı sıra bunların büyüme, gelir dağılımı,sosyal refah ve ekonomik verimlilik açısından olası sonuçlarının araştırılması amacıyla, Türkiye için dinamik,çok sektörlü bir makroekonomik model oluşturulmuştur. Uygulamaya konan model hesaplanabilir genel dengeparadigması geleneğine sahip olup, burada, ekonominin üretim – gelir yaratma – tüketim – ve tasarruf – yatırımkararları bir Pazar dengesi ortamında tasvir edilir. Ekonomik ajanların optimize edilmesi hükümetin çeşitli vergi/sübvansiyon politikalarının etkisi altındaki çeşitli fiyat sinyallerine tepki verecek şekilde modellenmiştir.Bu nedenle, sera gazı emisyon miktarı sadece gelişmiş Ek I ülkeleri ile değil, Ek I’de yer almayan gelişmekte olan ülkeler ilede karşılaştırılması adil olacaktır.Ayrıca, çok sayıda doğal ve tarihi varlığın korunması yükü Türkiye’nin imkânlarını aşmaktadır ve bu yükün dünyanın diğerülkeleriyle paylaşılması gereklidir.Referanslar[1] Türkiye’nin AB üyelik surecinde uyumlaşan müktesebat (2001),[2] Japonya Uluslararası İşbirliği Ajansı (JICA -2006), Ülke Strateji Raporu,Türkiye[3] Çevre ve Orman Bakanlığı (2006), AB Katılımına Yönelik Entegre Ulusal Çevre Stratejisi (UCES).[4] Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı ve Çevre ve Orman Bakanlığı (2005), GEF Türkiye’nin Birinci UlusalBildirimi’nin Hazırlanması için Küresel Çevre Fonu[5] TÜİK (2005), Türkiye İstatistik Kurumu, Ankara.[6] Türkiye Meteoroloji İşleri Genel Müdürlüğü (2006), I.Ulusal Bildirim için iklim değişikliği etkileri araştırma grubu,grup raporu Ankara.[7] KOCMAN, A. (1993), Türkiye’nin İklimi, Ege Üniversitesi, İzmir[8] Baslar, K.(2001), Uluslararası Cevre Kanunu, Ankara.[9] Yeldan A.Voyvoda E.,Telli C. (2006), Ekonomik Değerlendirmeler.[10] Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı (2006), Enerji Senaryoları, Ankara.[11] Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı (2006), I.Ulusal Bildirim Grup Raporu,Ankara.[12] EIE (2006), I.Ulusal Bildirim Grup Raporu, Ankara.[13] Gercek, H. (2006), Ulaştırma Sektöründe Rehabilitasyon Projesi.[14] DPT(2006), 9.Yedi Yıllık Kalkınma Planı (2007-2013).[15] Tarım ve Köyisleri Bakanlığı (2006), AB Tarama Sureci, Tarım Politikası.[16] Çevre ve Orman Bakanlığı (2006), I.Ulusal Bildirim için Araştırma ve Geliştirme Grubu Raporu, Ankara.[17] Ulaştırma Bakanlığı (2006), I.Ulusal Bildirim için 2.Grup Raporu, Ankara.[18] Ulaştırma Bakanlığı (2006), I.Ulusal Bildirim için 3.Grup Raporu, Ankara.İlgili Diğer YayınlarDIE. (1994) İstatistiklerle Türkiye, Mülga DİE, Ankara.GDPI (1988), General Directorate of Press and Information (GDPI) of the Prime Ministry of the Republic of Turkey.Translated and edited in English by Fehim, T., Ankara.İklim Değişikliği Ulusal Raporu Mülga Cevre Bakanlığı (1998),Ankara.Dünya Kaynakları Enstitüsü (1992-1993), Raporu, Oxford Üniversitesi yayını, New York.59