Türkiye BMİDÇS I. Ulusal Bildirimi - Enerji ve Tabii Kaynaklar ...

Doğu Anadolu Su HavzalarıRehabilitasyon Projesi, 11mikro-havzaToprağın korunması,orman ve tarımalanlarınınrehabilitasyonu vedoğal kaynaklarınrehabilitasyonu içinfaaliyetlerEkonomik 1993-2001Tarım ve KöyişleriBakanlığı Çevre veOrman BakanlığıAnadolu Su havzalarıRehabilitasyon Projesi, 28mikro-havzaDoğal kaynaklarınkorunması ve gelirartırıcı faaliyetlerindesteklenmesiEkonomik 2005-2011Tarım ve KöyişleriBakanlığı Çevre veOrman Bakanlığı4.3.6 Arazi kullanımı, arazi kullanım değişikliği ve ormancılıkTürkiye’de arazi kullanımı ve planlaması çeşitli kurumlar tarafından sorumlulukları çerçevesinde yürütülmektedir. İlgili tümkurum ve taraflar arasında gerekli koordinasyon sağlanmış olsa da, disiplinler arası bir yaklaşıma dayalı doğru ve güncel verileriiçeren Ulusal Arazi Kullanımı Planı hazırlanması ve alınacak tüm kararların ve politikaların bu plana dayandırılması gereklidir.Ayrıca arazi kullanımı planları ve politikaları, ülkemizde değişen koşullara uygun olarak güncellenmelidir [3]. Arazi kullanımıve yetki kullanımı açısından belirlenen sorunların çözülmesi amacıyla, Bayındırlık ve İskân Bakanlığı tarafından Bina KodlamaKanun tasarısı hazırlanmıştır.Söz konusu sektör iklim değişikliği etkilerinin azaltılmasını üç şekilde etkilemektedir:• Mevcut karbon depo ve yutaklarının korunması ve artırılması• Yeni karbon depo ve yutaklarının yaratılması• Fosil yakıt kaynaklı enerji, ham madde ve ürünlerin biyokütle ile değiştirilmesiLULUCF tarafından giderilen CO 2miktarı 1990 – 2004 yılları arasında 43 Mt ile 74 Mt arasında değişmektedir. Ülkemiz yüzeyinin%27’sini kaplayan ormanların neredeyse yarısı verimsizdir. Bu alanlarda rehabilitasyon ve koruma faaliyetleri gereklidir. Ayrıca,ülkemizdeki orman alanları eşit oranda dağılmış durumda değildir. Türkiye nüfusunun yaklaşık %15’i (yaklaşık 9.5 milyon) ormanlıkalanlarda ya da ormanlara komşu köylerde yaşamaktadır. Bu yerel toplulukların yaşam standartları ülkemiz ortalamasının birhayli altındadır ve orman kaynakları bu topluluklar için hayati öneme sahip bir geçim kaynağı teşkil etmektedir.2004 yılı itibariyle 26.5 milyon ha’lık tarım arazisinde (tüm tarlalar, sebze tarlaları, meyve bahçeleri ve zeytinlikler) aşırı gübrekullanımı, anız yakımı gibi geleneksel tarım teknikleri yaygın olarak kullanılmaktadır. Buna ek olarak ülkemizdeki parsel dağılımımakineli tarım ve sulama için pek de uygun değildir.Sulama suyu kısıtlı miktardadır. Sulama ile yapılan tarım faaliyetleri yetersiz ve sulama faaliyetleri ise verimsizdir. Ortalama tarımarazisi büyüklüğü çok küçüktür. Bir çiftçinin birden fazla küçük tarım arazisi bulunmaktadır (ortalama 6) ve arazi şekilleri tarımiçin uygun değildir. Bu olumsuz koşullar sebebiyle tarım enerjisinin %50’si ziyan olmaktadır. Tarım sektöründe kullanılan anaenerji kaynağı fosil yakıt esaslıdır [3].13.5 milyon ha alana (2004) yayılmış olan ve CO 2tutma özelliği açısından önemli bir konuma sahip olan otlak ve meralarzengin bir potansiyele sahiptir. Ancak bu alanların yönetilmesi faaliyetleri hem devlet hem de köylüler açısından oldukçazayıftır [3]. Sulak alan geliştirilmesi faaliyetleri sermaye, insan gücü, teknoloji ve girdi (gübre gibi) alanlarında büyük yatırımlargerektirmektedir. Bunun yanı sıra, sürdürülebilirlik ve bakım açısından her yıl yatırımlara devam edilmesi gereklidir.Sulak alanların ıslahı ile ilgili kısıtlamalar açıkça görülmektedir. Özellikle olumsuz sonuçlar yerel halk tarafından hemenhissedilmekte ve bölgenin ekonomisi etkilenmektedir. Sulak alan geliştirme projeleri, sulak alanlarda üretilen ürünler (tarımürünleri, orman, ya da balıkçılık kazançları) üzerine odaklanmakta ve bu ürünlerin arazi, su ve beslenme akışı üzerindekiçevresel düzenleyici rolünü tam olarak dikkate almamaktadır. Bunun sonucunda, koruma faaliyetlerine başlandığında, sulakalanların alternatif gelişimlerini sürdürebilme becerileri düşük seviyelerde kalmaktadır.113