ZİYA GÖKAL

O halde garbde oturan Türkeşler On Oğuzlar idi, yahudonları muhtevi idi. Dokuz Oğuzlar ise şarkda kalmış idi.Bunların her ikisi de Eftalitler'in hücumu üzerineErgenekon'a iltica eden "Bozoklar" idi. Üç Oklar Maverâünnehir'dekalmışlar ve Oğuz töresi mucibince sağ kolboylarını da yeniden tesis ederek "Altı Ok" nâmınıalmışlardı. Kültigin Kitâbesi'nde bunları Suğdaklar'ınkomşusu olmak üzere "AltıÇub" nâmiyle görüyoruz. (3).Oğuzname'de gördüğümüz veçhile bunlarda hanlık Bayındırboyuna intikal etmişti. Çünkü esasen Üç Ok'un beylerbeyliği Bayındır boyunda idi. (4) Bozokların ayrılmasiyletabiidir ki, Üç Oklar han olarak kendi beylerbeyilerinitanıdılar. "Mamafih Oğuznâme'nin tavsif etdiği vak'alarAkkoyunlulaPın selefi olan Bayındır boyuna da aid adolunabilir. O Surette vak'aların Şarkî Anadolu'da geçmesilâzım gelir. Bu faraziyeye göre Oğuznâme'nin zikrettiğivak'alar binnîsbe yakın zamanlara aiddir." Selçuknâme'yegöre bilâhere hanlık inhilâl ederek Salur boyuna intfkai etti.Sonra da "Kınık" boyuna geçti. Selçuknâme bu intikalleri şusuretle temhid ediyor. "Ve uzun müddetler ve çok yıllarOğuz'dan ve anun oğlanlarından ve kavimlerinden çok kişilerpadişahlık etdiler. Ve her devirde bu yirmsdört boydanhanları neslinden bir ulu kutlu padişah zahir oiub uzunmüddetler padişahlık anun hanedanında kalmışdır. Şöyle ki,padişahlık nice müddet Salur neslindendi, ve ol boy dükeliboylardan güçlü ve üstün idi. Zira Oğuz içinde sağ kol hanlaruruğundan ki, hanlık etmiş kişi ola kimesne bulamadılar,Beyler, ve ulular ve kethüdalar kurultay ve dernek edübdanışdılar ve töre söyleşub meşveret etdiler. Çün Salurboyunun hanı bahadır ve müdebbir kopmuşdu ve hembunların sünüğü nasib ve Muçalar Ucadır (Uça yani sırt etihem hanlar hanının hem de Salur boyunun müştereksünüğüdür. Sünük bahsine müracaat) hanlar hanınamensubdur. Bu sebebleağa ini Salur hanını han etdiler. Çokzaman Türk'e ve Tacik'e hükmetdiier. Bunlardan sonraTürkistan iklimlerinde fetret oldu. Hanlık etmiş kişilerinsoyundan Kınık uruğundan Lokman Han'ı buldular. Çün(3) Orhun Mahkûkâtı, Shf: 108 ve 123.(4) Selçuknâme, Shf: 18.