Anne ile çocuğu arasındaki gizemli bağ Evlat hayali kuranlar için tüp ...

“Kardeþim olmasýný çokistedim. Hatta annem birkez düþük yaptý. Çocuðuolacak diyorlardý. Ondansonra ben çocuðuçekmecelerde arýyorum.Çünkü babam askereBüyükçekmece'ye gitmiþti.Ben de çocuk ya ‘küçükçekmecede olur' diyedüþünüyordum. Akýl iþte!12CANIM ANNEMhasta annene annesi gibi bakmalýsýn’ diyeders veriyordu. Anlamýyordum o zamanlar.Annem bize karþý öyle otoriterdi ki dediðiniyapardý. Tabii bizi güzel þeylerle tanýþtýrdý.Anne olunca anladým iþte. Hatta son zamanlardaalzheimer olduðunda bana ‘anneciðim’diyordu, ben de ona ‘çocuðum’ diyerek yedirmeyeçalýþýyordum.-Annenizle kendi anneliðiniz arasýnda ne farklar var?Annem çok karýþýrdý bana. Çok dürüsttü. Ýyiyapmadýðýmda eksiksiz söylerdi. Her anne‘aferin sana’ der ya, hiç öyle bir tavrý yoktu.Onun için kompleksli büyüdüm ben biraz. Buyüzden ben kendi kýzýmda bu duruma dikkatettim. Lüzumsuz yere yüreklendirdiðim oldu.-Siz bir sanatçý kýzýydýnýz, ayný zamanda sanatçý annesiniz.Bu durumun çocuk yetiþtirmede avantaj ve dezavantajlarýne oldu?Hep avantajlarý oldu. Ýnsanýn bir annesinin olmasýve uzun yaþamasý o kadar güzel bir þey kibelki de Allah’ýn size verdiði en büyük hediye.-Çok yoðun çalýþýyorsunuz, tiyatro, sinema, müzik...Çok hareketlisiniz. Çocuðunuz bu hareketten nasýl etkileniyordu?O da ayný benim gibi çok hareketli. O da fakirlere,yemeklere, engelli çocuklara gider.Sevgiden, ilgiden yoksun deðildi. Sevildiðinibiliyordu. Sevgi bizde baþka þeyle beraberoluþuyordu. Belki bir þey kazanmak gibiydi.Avamdan gelen bir þey deðildi. Þiirinle, müziðinle,baþka þeylerle destekleniyordu. Örneðinben hiç dayak yemedim, bir sille bile.Babam kýzdýðý zaman ‘Bak sen eþek misin?Seni döveceðim.’ der, elini kaldýrmaz, ‘Hayvanlardövülür, insanlar dövülmez’ derdi.-Annenizle iliþkinizde hiç keþke dediðiniz oldu mu?Yok, biz bulurduk birbirimizi. Bana ihtiyacýolan çocuklar hariç önce ailem gelir. Ailemiancak o çocuklar için býrakýrým. Tabii ki aileminyanýnda oturmak beni daha mutlu ediyorama Muðla’ya, Malatya’ya, üniversiteleregidiyorum, yeni kuruluþlar açýlýyor, sinemaokullarý kuruluyor. Ne kadar gidip ilgilenirsemo kadar özverili oluyorlar.-Annenizi düþündüðünüzde en son hangi hâli aklýnýzageliyor?Evde de resmini koyduðum, önünden hiç çiçekeksik etmediðim, ölümünden bir iki seneönce çekilen fotoðrafý vardýr. Mutfakta duruyor.O hâlini düþünürüm. Mezar baþýnda konuþacaklarýmýorada konuþurum.-Annenizle unutamadýðýnýz anýnýz var mý?Stilist olduktan sonra Christian Dior’a elbiselerüzerine laleler ve karanfiller çiziyordu.Onlarý Paris’e götürüyordu. O zamanlar vapurlagidiyorlardý. Bana ‘sen izin verirsen gideceðim’diyordu. Beþ yaþlarýmdaydým. Kararlarýgüya bana býrakýyor. Tabii o gittiktensonra aðlýyor ve gardýrobunu açýp giysilerinikokluyordum. Söylemiyordum onu özlediðimi,söz verdim diye. ‘Sen istediðin zamanben dönerim, istemezsen gitmem’ derdi.Ona raðmen, ne istediðimi belli etmezdim.Aramýzda ne sen onun hakkýný ye ne de osenin hakkýný yesin gibi bir anlaþma vardý.-Hiç kardeþ eksikliði hissettiniz mi?Ay evet, çok hissettim. Ýstedim kardeþim olmasýný.Hatta annem bir kez düþük yaptý.Çocuðu olacak diyorlardý. Ondan sonra bençocuðu çekmecelerde arýyorum. Çünkü babamaskere Büyükçekmece’ye gitmiþti. Bende çocuk ya ‘küçük çekmecede olur’ diye düþünüyordum.Akýl iþte! O kadar saftým yani.O zaman bütün çocuklar böyleydi.-O denli kardeþ özlemi çektiniz ama kýzýnýzýn da birkardeþi yok, neden?Kýrkýmda doðurunca olmadý, vakit yoktu. YaAmerika’daydýk ya Afrika’da. Kýzým 34 yaþýnda,henüz evli deðil. Çok sevecen, çok doðrubir çocuktur. Hollanda Akademisi’nde dansbilimi okudu. Beden dili ve zihin katmanlarýçalýþmalarý yapýyor. Benim beden derslerinesokarým onu. O da Plato Film’de çalýþýyor.-Annenizi ciddi anlamda hiç kýrdýnýz mý?Zannetmiyorum. Onun bazen bana haksýzlýkettiði zamanlar oluyordu. Fransýz matmazel‘çok yanlýþ yapýyorsunuz’ deyip uyarýyordu. Okadar sert olmasýna raðmen benim hakkýmýalýyordu. Ben hep saygýlýydým anneme karþý.