Anne ile çocuğu arasındaki gizemli bağ Evlat hayali kuranlar için tüp ...

ESÝN KAYA“Annemin yokluðundagardýrobunu açýpgiysilerini kokluyordum”Yýllarýn eskitemediði tiyatrocu, sinemacý, müzisyen AylaAlgan, üç yýl önce veda ettiði ‘annedüþ’ünü hatýrlarkenbizi de davet etti. 70 sene süren bu anne-evlat iliþkisi,aðýr hastalýklarla savaþýn yaný sýra çoðunluklagülümseten hatýralarla dolu.“Annemle epey yaþadýmben. 23 yaþýnda doðurmuþbeni. 93 yaþýnda öldü.Düþün ne kadar yaþadým.Ben kýzým Sevi'yle o kadaryaþayamam herhâlde.Annem 3 sene önce vefatetti. Hep yanýmdaydý.Ona çok güzel baktým. 93yaþýna kadar yaþatabildikçok þükür.”BFOTOÐRAF: KÜRÞAT BAYHANu Anneler Günü’nde kimimiz kucakta okþanacak,kimimiz mezar baþýnda aðlayacak, bazýmýztelefonda özlemlerini dile getirecek, birdiðerimiz hasta kokan odalarda çare dileyeceðiz.Her þey bir yana, meþguliyetimizi bir kenarabýrakýp anneyi, hatta anneliði düþüneceðiz.Yýllarýn eskitemediði tiyatrocu, sinemacý,müzisyen Ayla Algan da üç yýl önce veda ettiði‘annedüþ’ünü hatýrlarken bizi de davet etti.Çok kimseye nasip olamayacak ve 70 sene sürenbu anne-evlat iliþkisi, aðýr hastalýklarla savaþýnyaný sýra çoðunlukla gülümseten hatýralarladolu. Gelin bir de sanattan beslenen buüç kuþaðýn dününü ve bugününü Algan’ýnanne ve kýz çocuðuna büründüðü rollerde öðrenelim.-Nasýl bir evde dünyaya geldiniz?Benim evim çok eðlenceliydi. Büyük babampiyano bilmez, piyano çalar. Tencereleri, tabaklarýgetirip onlardan müzik yaptýrýrdý bize.Annem resim yapar, dans etmeyi çok severdi.Bana da 5 yaþýmda piyano dersi aldýrmaya çalýþtý.Ayný yýllarda Chopin’in uzunçalarlarýnýdinlerdim. Benden 5 yaþ büyük dayým, 10 yaþbüyük teyzem vardý. Konak iliþkileri diyebiliriz.Þimdiki demokratik sistemlerin ve endüstrisistemlerinin dayattýðý mikro aileler gibi deðildik.-Anneniz nasýl bir kadýndý?Annem çalýþan bir kiþiydi. O zamanlar resimgalerileri de, sergiler de yoktu. Portreler yapardýannem. Babam Girit göçmeniydi. Biliyorsunuzsalýverdiler onlarý. Çiftlikleri vardý,satamadý bir devre. Oradan para gelinceye kadarannem stilistlik yaptý. Ressam olduðu içinçiziyordu. Kavurlardan, bilinen bir ailenin kýzýydý.Babam ve annem kuzenlerdi. Evimizinbaþka güzel bir yaný; Ermeni, Musevi, Kürt,Fransýz, Polonyalýyla ayný mahallede yaþýyorduk.Markiz’in orasýydý, Asmalý Mescit’te. Herdilde þarký öðreniyorduk. Hoþ bir dünyamýzvardý. Stresli deðildik þimdiki gibi.-Annenizin evde nasýl bir konumu vardý?Evde baþý çeken o oluyordu. Kararlarý o veriyordu.Babam sessiz bir adamdý. Çiftlik paralarýgeldikten sonra tüccar oldu. Maddi olarakiyi bir döneme girdik. Ayrý eve geçtik. Yoksaevimizi hem atölye, hem çalýþma ofisi niyetinekullanýyorduk. Sonra Fransýz bir matmazeltuttu babam bana. Fransýzca öðrendim. Dadým,engizisyon gibi bir kadýndý. Hep “Baþkaçocuklarý düþün, yemek býrakma tabaðýnda”diye sert çýkýþýrdý, disiplinliydi. Biraz da dindardý.O yaþta beni kiliseye götürürdü. BenÝsa’nýn bütün efsanelerini orada öðrendim.Hatta babam ondan sonra ‘Halalarýna götüründe Kur’an-ý Kerim öðrensin’ dedi. O za-man Kur’an yalnýzca eski yazýda okunabiliyordu.Biri okur biz dinlerdik. Ýlk Kur’an’ý Fransýzcaokudum. Paris’te lise eðitimi alýyordum,edebiyat hocam çok iyiydi. Öðretmenim Hz.Muhammed hakkýnda þöyle derdi: “Platon,Aristotales gibi filozoflarýn içinde namaz veyaoruç gibi ibadetlerle bedeni en çok kaale alanMuhammed’dir. Ondan öncekiler yalnýzca ruhve baþý ön plana çýkardýlar.” Yani Kur’an-ý Kerim’io gözle okudum ondan sonra.-Diyaloðunuz nasýldý annenizle?Çok iyiydi. Ben onu taklit ederdim, elbiselerinigiyerdim. 15 yaþýma kadar Paris’e gittim, geldim.Yazlarý gelip alýyordu beni. Okuduðumokul hükûmet okuluydu, para vermiyorduk.Annemle epey yaþadým ben. 23 yaþýnda doðurmuþbeni. 93 yaþýnda öldü. Düþün ne kadaryaþadým. Ben kýzým Sevi’yle o kadar yaþayamamherhâlde. Annem 3 sene önce vefatetti. Hep yanýmdaydý. Ona çok güzel baktým.Bütün hastaneyi bizim eve getiriyordum. Birara dizinde kýrýk oldu, onu Ýsviçre’de yaptýrdýk.Sonra kanser oldu, Ýngiltere’de tedavi gördü.O sýrada ben Almanya’da iþçi tiyatrosu yapýyordum.Bütün paracýklarým ona gitti. Helalolsun hepsi ama. 93 yaþýna kadar yaþatabildikçok þükür.-Siz anne olduktan sonra hayatýnýzda ne deðiþti?Kýzýmýn adý Sevi. Aþk ve barýþ demek. Benimçocuðum olmuyor sanýyorlardý. Hâlbuki nerededoðuracaðým çocuðu, Japonya Dýþiþleri’ndeçalýþýyordum. 40’ýmda doðurdum Sevi’yi.Hatta ayný gün Japonya’da konserimolacaktý. Hayatýmda çok þey deðiþti. Ben çocuklaraçok duyarlýydým, çocuklarý çok severdim.Ama kendi çocuðu olduktan sonra insanaðlayan çocuða daha bir duyarlý hâle geliyor.Sokakta ‘Niye bu çocuk aðlýyor!’ diyeannesine dahi sormaya kalkýþýyorsun. Anneolduktan sonra anneme bakýþým deðiþti. BenNew York’ta ‘Actors Studio’da okudum.Orada bir hocam ‘Bak bu rol öyle bir þey ki10CANIM ANNEM11