Anne ile çocuğu arasındaki gizemli bağ Evlat hayali kuranlar için tüp ...

ebek de minik kardeþimizdi sanki.”Yalnýz Dr. Gülhaným’ýn zorlu hayatý ihtisasdöneminde baþlar. Hem önceki yýllarýn aksinebüyüklerden yardým almaz hem de 2 deðil, 5çocuðun bakýmýndan sorumludur artýk:“Eþimle ayarlama yapýyorduk. O, ben nöbettuttuðumda evde oluyor, o tuttuðunda da benkalýyordum çocuklarla. Ayýn sadece üçte biriikimiz de evde bulunuyorduk. Bebek olduðundada ben nöbetteyken eþim onu ve diðer çocuklarýtoplayýp getiriyordu hastaneye. Bekliyorlar,ufaklýðý emziriyordum. Sonra hepsi birliktegeri dönüyorlardý.”Olaylara pratik çözümler bulmayý seven vehayatý önüne geldiði gibi yaþayan GülhanýmHaným, bu zorlu sürecin de üstesinden gelir.Mesela çok çok az uyur. Hem de ‘Bir insanýuyutmayarak nasýl iþkence yapýlýr, uykusuzluklarne hisseder iyi bilirim’ diyecek kadar. Evindeiþe yaramayan hiçbir eþyayý bulundurmaz.Çünkü ‘ne kadar eþya o kadar hizmet’ demektir.Çocuklarýn eðitimini, kiþilik geliþiminiolumsuz etkilememek için de asla evine televizyonalmaz. Hayatýný dakikasý dakikasýnaplanlar. Birkaç saniyelik aksayýþ bile onun günlükyaþamýný olumsuz etkiler. Ýþini iþ yerindebýrakmak için cep telefonu kullanmaz. Allah’ýnyardýmý, eþinin manevi desteðiyle sýkýntýlý günlergeride kalýr. Diðer ebeveynleri çok fazlameþgul eden çocuklarýn eðitim faaliyetleri Gülhaným’ýnailesinde pek sorun yaratmaz, çocuklarçoðunlukla kendi iþlerini hallederler.Dr. Esin de ilk çocukla birlikte yeme-içmealýþkanlýðýndan tutun da hayatýndaki her þeyibebeðine göre ayarlar. Çocuklarýný büyütürkenbabaanne ve dededen yardým alýr. Ama yinede aklý evdedir: “Daha stresli biri oldum. Çünküdüþünmem gereken, sorumlu olduðum sadecekendim deðildim artýk. Çalýþarak nasýl iyiçocuk yetiþtirebilirim diye kara kara düþünüyorum.Üç çocuðum da 2.5 aylýkken iþe baþladým.Yalnýz; çalýþmamam, evde bulunup onlarlahakkýyla ilgilenmem gerektiðini düþünerekuzun süre vicdan azabý çektim.”Tabii bu yoðun tempoda üzerine düþünmeyebile fýrsat bulamadýklarý üzücü olaylar dayaþarlar… Dr. Hafize Haným, doðumdan sonraeðitimine kaldýðý yerden devam eder. Dörtaydan sonra bebeðinden ilk kez ayrýlýr. Henüzyeni baþlamýþtýr iþe. Oðlunu çok özler. Nöbetsonrasý eve gelir. Turan Selman bakýcýnýn kucaðýndadýr.Heyecanla ‘Annecim ben geldim’der. Fakat oðlu bir türlü baþýný çevirip yüzümebakmaz, kucaðýna gelmez: “Bu olay beni çoküzse de üzerine düþünmeye bile vaktim olmadý.Asistan sayýsý çok azdý. Hastalarýnýz oluyor,teþhis koymak, araþtýrma yapmak, ders çalýþmakzorundasýnýz sürekli. Bir de insan hayatýylauðraþýyorsunuz. Kendi sorunlarýnýzý ikinciplana atýyorsunuz. Ýhtisas bitti. Zihnim duruldu.Sonra o günleri düþününce hep içim acýdý.Annesini doðru düzgün göremedi oðlum.”Hastalýk deyince aklýmýza ilk gelen isimdoktordur. Hep zannederiz ki doktorlarýn çocuklarýhasta olmaz. Halbuki onlarýn da yavrularýhasta oluyor, onlar da her anne gibi paniðekapýlýp soluðu baþka bir hekimin yanýnda alýyor.Dr. Hafize Erkal ilk yýllar çocuklarýnýn hastalýðýndankendini sorumlu tutsa da zamanlabu tutumundan vazgeçer: “Benim de imtihanýmhastalýklarlaydý. Büyük kýzým Senanur veküçük kýzým Feyza sýk sýk boðaz enfeksiyonu28 CANIM ANNEM