Uydu Verilerinin Obje Temelli Bulanık Mantık Yöntemi İle ...

olanaklı hale gelmiştir. Uzaya açılmanın ilk adımı Sovyet Rusya’nın 1957’de fırlattığıSputnik1 uydusu ile atılmıştır. Bu adımla sahnelenen ve liderliğini A.B.D.’nin yürüttüğüuzay çalışmaları, yılında Landsat1 uydusu ile özel anlamda Yer gözlem amaçlı uzaydanuzaktan algılama dönemini başlatmıştır. Bugün ABD ve Rusya’nın dışında, başka birçokülkenin Yer gözlem uydusu bulunmaktadır [6].Uydu görüntülerinin başlıca özelliği, hava fotoğraflarına oranla çok geniş yeryüzüalanlarını kaplaması ve topografyaya ilişkin büyük çapta konumsal veri içermesidir.Uydu görüntülerinin Sayısal Coğrafi Veri Tabanları ve CBS içindeki etkinliği ve kullanımoranı her gün hızla artmaktadır [32].Uydu sistemlerini şu şekilde sınıflandırabiliriz;(1) Birinci kuşak uydu görüntüleri (1970-1982),(2) İkinci kuşak uydu görüntüleri (1982-1997),(3) Üçüncü kuşak uydu görüntüleri (1997 ve sonrası).Birinci Kuşak Uydu Görüntüleri (1970-1982) içeriğinde tanımlanan uydular arasında enönemlileri; LANDSAT-1, 2 ve 3, Uzay Laboratuarı (Skylab) ve Soyuz uyduları sayılabilir.Gerçekte bu uyduların temel amacı, üzerindeki algılayıcılar aracılığıyla elde edilengörüntülerle, yeryüzünün küçük ve orta ölçekli haritalarını üretmektir [33].İkinci Kuşak Uydu Görüntüleri (1982-1997) içeriğinde tanımlanan uydular, LANDSAT-4ve 5, SPOT-1, 2 ve 3, Uzay Mekiği, Soyuz, Salyut ve vb. uyduları sıralanabilir. Özellikle1/50.000 ile 1/100.000 ölçekli haritaların üretimini ve güncelleştirilmesini hedefleyenbu uydulara ait görüntülerde, birinci kuşak uydu görüntülerine oranla büyük gelişmelermeydana gelmiştir [34].Üçüncü Kuşak Uydu Görüntüleri (1997 ve sonrası) kapsamında ele alınan uydular;IKONOS, EarlyBird, QuickBird, LANDSAT-7, SPOT-5, IRS-1C, ASTER uyduları sıralanabilir.Özellikle 1/10.000 ile 1/25.000 ölçekli haritalar, bu uydu görüntüleri ileüretilebilmektedirler. Çözünürlüklerin bu kuşak uydularda 1 metreye kadar9