Kasım Tınıstanov'dan kısa hikâyeler - Bizim Kulliye Dergisi

ANNECİĞİM*Anneciğim! Senden parlak tan var mı?Şulen senin ebediyen tükenmez.Bilemem ki, senden güçlü can var mı?Hangi yiğit senden yardım istemez!“Anne” desem, hatırası bilirim,Hemencecik belirir göz önüne.Düşlerimde uzun yoldan gelirim,Yaslanırım o sımsıcak göğsüne.Zorda kalsam çağırırım yardıma,Sevincimi paylaşmaya koşarım.Gülümseyip çıkıp kalsan karşıma,Keder biter mest olurum, coşarım.Büyüsem de ak saçını okşayıp,Utanmadan, çocuk olmak isterim!“Oğlum!” diye saçlarımı tarayıp,Şımartmanı ödül diye bilirim.Anneciğim! Yaşlansan da an be an,Vermem seni ihtiyarlık yalvarsa.Ömür gemi, kurtulamaz rüzgârdan,Çabuk söyle diyeceğin söz varsa.Anneciğim, fısıltıyla söyle sen,Özleyince yâd edeyim hepsini.Yaparım ben; ödevdir, der, annemden,Söyle haydi, varsa başka emrini.Gülümsersen şefkatinle yavruna,Altın beşik vatanımda sanırım.Düşümde de basıyorsun bağrına;Hatırlasam hayaline rastlarım.Anneciğim, senden parlak tan var mı?Şulen senin ebediyen tükenmez.Anneciğim, senden güçlü can var mı?Hangi güçlü senden yardım istemez?AALI TOKOMBAYEV* çev. İbrahim Türkhan38eylül-ekim-kasım2012