kuranı kerımde kolelık konusu - gariban tavuk

257yapmamalıyız. Öte yandan savaş bittikten sonra düşmanlığı devam ettirmeye gerekyoktur. Zaten ilk iki aşamayı hakkıyla geçmişsek düşmanın gözü iyice korkmuştur.Artık yapılması gereken, esirleri öncelikle karşılıksız serbest bırakmak, bazı özeldurumlarda ise, devletler hukukuna uygun biçimde belki fidye ile serbestbırakmaktır.Bu ayetten yola çıkarak şunu rahatlıkla söyleyebiliriz ki, Yüce Rabbimiz,köleliğin ana kaynağını kurutmuştur. En etkin çözüm olarak akar durdurulmuş, daharisaletin başında temizliğine girişilen dere yatağı hızla ıslah edilmeye çalışılmıştır.Zira, ayette gördüğümüz gibi, Yüce Yaratıcı, bir yandan esirlerin karşılıklı veyakarşılıksız serbest bırakılmasını emrederek köleliğin kaynağını kuruturken; öteyandan tezimizin önceki bölümlerinde açıkladığımız üzere, gönderdiği buyruklarlamevcut köle stoklarını en kısa sürede eritmeye çabalamıştır. Ancak Hz.Peygamber’den sonra maalesef, çeşitli bahanelerle, Kur’an’ın savaş esirleri ile ilgilihükmünü dikkate almayan yöneticiler, ulu’l-emr’e ‘köle yapma’ hakkı tanımışlar vebu bahaneyle kölelik kurumunun yaşamasını sağlamışlardır. Bunun sebepleri çokfarklı platformlarda değerlendirilebilir. Ancak bizce bu konuda asıl üzücü olan,yapılan bu hataya alimlerce de pek ses çıkarılmaması 776 hatta bu uygulamaların Hz.Peygamberle ilintilendirilmeye çalışılmasıdır. Bu konuda karşımıza çıkan rivayetleryığını bunun en açık delilidir.776 İhsan Eliaçık bu konuyu işlediği kitabında diyor ki ‘ İslam, efendisi ile antlaşma yaparak, belirli birmiktar karşılığı serbest kalmak isteyen kölenin bu talebini dikkate alma “mecburiyeti” getirdi.Halbuki, “abdest alırken kölesi suyunu, cariyesi havlusunu tutan” bir çok “fakih” bunun mecburiolmadığını söylüyordu. İhsan Eliaçık. İslamın Kayıp Şehri: el-Muhtare, İnşa Yayınları, İstanbul, s.46