D - Türkiye Diyanet Vakfı

Balkanlarda, Kıbrıs’ta ve diğerbölgelerde bulunan han, hamam,medrese, cami gibi nerede bir esermevcutsa bu ruhla ortaya çıkmıştır.Günümüzde de milletimizdekihamiyet duygusu, hayır yapmaarzusu, bütün gücüyle devam etmekte.Dünyanın neresinden biryardım talebi ile karşılaşsa, gücününyettiğince oraya ulaşmaya çalışmaktadır.Cumhuriyetin kuruluşundan1967 yılına kadar yeni Vakıf kurmaimkânı mevcut değildi. Bu sebepteno yıllara Türkiye için kayıpyıllar denilebilir. Zira Türk milletiningeleneğinde ve kültüründemevcut olan hayır yapma potansiyeli45 yıl kullanılamadı. 1967 yılındaparlamentoda kabul edilen903 sayılı kanun bu yoldaki engelinortadan kalkmasını sağladı. Butarihten sonra yeni yeni Vakıflarkurulmaya başladı.Diyanet İşleri Başkanlığı hizmetlerinidesteklemek amacıylabir Vakıf kurulması gündeme geldi.Bu amaçla çeşitli toplantılar, teşebbüsleroldu. Dr. Lütfi Doğanhocamızın Başkanlığa atanması ilebu konu tekrar canlandı. Vakfınkurulması için arayışlar, gayretlerhızlandı. Sayın Başkan, bir günDin İşleri Yüksek Kurulu salonundaBaşkanlığın üst kademe yetkililerininkatılımıyla bir toplantı tertipetti. Diyanet Vakfının artık kurulmazamanının geldiğini, ziraböyle bir Vakfa ihtiyaç bulunduğunu,aksi takdirde Diyanet hizmetlerinikısıtlı bütçe imkanlarıylayürütmenin zorluğunu dile getirdi.Cebinden çıkardığı bir kâğıttanisimler okumağa başladı. Bu listeyaklaşık 20 kişi kadardı. “İşte bu zevatla bunlarınmaddi desteği ile Vakfı kuruyoruz” dedi. Meslek,meşrep ve mekân itibariyle birbirine yakın olmayanbu zevatın bir araya gelmesi, bir hizmet üretmesiadeta imkânsızdı. Üstelik bunlardan bazılarının kamuoyuncakabul görmesi ve olumlu karşılanması damümkün değildi.Söz alarak “Sayın hocam bu Vakfı bu zevatla kurarsakhalkı, tabanı kaybederiz. Tabandan güç almayanböyle gönüllü bir kuruluş yaşayamaz.” dedim.Sayın Başkan “Ama bunlar yardım edecek, para verecekler”dedi. Bende “bu hizmet sadece bunların vereceği5-10 Lira ile yürümez. Asıl biz milletimizin güvenine,itimadına muhtacız. Bu güveni zedelersek, buVakıf ölü doğar, gelişmesi, büyümesi mümkün olmaz”dedim. Orada bulunan arkadaşların çoğunluğu bugörüşe katılınca, Sayın Başkanın biraz canı sıkıldı,listeyi katladı cebine koydu ve toplantıyı kapattı.Bir müddet Vakıf kurulma çalışmalarına ara verildi.Vakıf kurmak için gerekli kaynak arayışlarıbaşladı. Nihayet emanet küçük bir para ile Vakfınkuruluşu gerçekleşti.Türkiye Diyanet Vakfının kurulmasında başkanımızDr. Lütfi Doğan’ın himmet ve gayreti, SayınAltıkulaç’ın pratik yaklaşımı ve ihlâsı etkili oldu.Dışarıdan kimse alınmadı. Sn. Başkan, iki yardımcısıve Hukuk Müşaviri Vakıf kurucuları oldular.Hepimiz aşkla, şevkle ve heyecanla yeni doğanbu kuruma dört elle sarıldık. Müftülerimiz başta olmaküzere, Din Görevlilerimiz ve halkımız TürkiyeDiyanet Vakfına güvenerek, inanarak derin birümitle sarıldı. Kısa zamanda Vakıf gelişti, büyüdü,çok önemli hizmetlere vesile oldu. Böylece zamanhaklılığımızı da ortaya çıkarmış oldu. Çünkü halkıngüveninden daha kıymetli bir sermaye düşünülemezdi.O yıllarda Diyanet İşleri Başkanlığı çok kısıtlıimkânlarla hizmet veriyordu. Hâlbuki ihtiyaç alabildiğinebüyüyor, merkez ve taşrada müftülüklerimizihtiyaç halinde kıvranıyordu. O kadar ki müftülüklerbir kısım ihtiyaçlarını halkın yardımıyla karşılıyor.Merkezde Başkanlığın çatısı aksa veya başkanınınarabası arıza yapsa veya benzin ödeneği tükensebu problemlerin halli bir mesele oluyordu. Kısıtlıresmi kaynaklarla bu ihtiyaçları karşılamak mümkünwww.diyanetvakfi.org.tr TÜRKİYE DİYANET VAKFI HABER BÜLTENİ 77 >