2001 Senesi "Gönül Bahçesi" Yazıları - Mehmet Oruç

idi. Bundan dolayı, pek çok millet, devlet kendiliğinden Müslümanlığı kabuletmedi mi?İslamın esas gayesi insandır. Yüce Allah insana yapılan iyiliği kendineyapılmış kabul etmektedir. Bundan daha büyük değer olur mu? Bunun için,Allah dostu evliyaların bütün gayeleri hep insan olmuş;onları ruhiolgunluklara eriştirmek olmuş...Yunus Emre (ve diğer islam büyükleri), iddia edildiği gibi, Hümanistolduğu için değil, cenab-ı Hakkın emrini yerine getirerek O’nun sevgisini,rızasını kazanmak için insanlara insanca davranmayı ögütlemiş. İnsanlarınbirbirini sevmesini, hoş görmelerini tavsiye etmiş, “Yaratılanı hoş gördük,yaratandan ötürü.” demiştir. “Bir kez gönül yıktınsa, bu kıldığın namazdeğil,/Yetmiş iki millet dahi, elin yüzün yumaz değil.” diyerek insanı üzmeyi,kalbini kırmayı şiddetle men etmiştir.Peygamber efendimizden itibaren bütün Müslüman devlet adamları,insanlara hep bu gözle baktılar ve onlara “Vediatullah” (Allahın kendilerinebir emaneti) olarak muamele ettiler.Marcel A. Boisard isimli bir Fransız L’Humanisma d’l’Islam adlıeserinde şöyle demektedir: “Bu kitap Müslümanlara sevimli görünmek içinyazılmamıştır. Tarihte ilk defa insana sosyal, ruhi, siyasi, ahlaki, hukukideğerlerini en iyi şekilde veren, bu anlayışla büyük bir medeniyet ve eşsizbir kültür meydana getiren İslamı ve hümanizmini hakiki cephesi ile ortayakoymak için yazılmıştır.”Buna rağmen memleketimizde bilhassa Tanzimattan itibaren bazıTürk aydınları, kendi benliğinden ve değerlerinden uzaklaşarak birerhümanist olduklarını ilan ettiler. Fakat, aynı düşüncede olmayıp, diline,örfüne, tarihine, dinine bağlı olanlara karşı giriştikleri düşmanca tavırları,kendi sözlerini yalanlamıştır.Aslında hümanizm, Batı cemiyetinin bünyesinden doğan bir düşüncetarzıdır. Belki Batı insanı kilisenin baskısı karşısında böyle bir hareketinortaya çıkmasına muhtaçtı. Fakat Müslüman-Türk cemiyetinin böylecereyanlara asla ihtiyacı yoktur.Çünkü İslamiyette ve onunla yoğrulmuş Müslüman milletlerinkültürlerinde, Hümanistlerin aradıkları, hatta hayal bile edemedikleriderecede insana kıymet verilmiştir. İslamiyet, insanı eşref-i mahluk, yaniyaratılanlar arasında en şerefli varlık olarak bildirmiştir. Hümanistler, “şereflimahluk” olma yerine insanı ilah yapma peşine düştüler.İslamiyette, insanlara nasıl değer verileceğinin, nasıl insancadavranılacağının kaynağı vahiydir. Cenab-ı Hakkın gönderdiğipeygamberler ve onların getirdiği Kitaplardır. Hümanistlerin kaynağı ise,bizzat insanın kendisidir.İşte, esas fark burada... Bu önemli farkı anlamadan, Hümanizmianlamak maksadının ne olduğunu bilmek mümkün değildir. Bu fark olduğumüddetçe, uzlaşmak, orta yolu bulmak da mümkün değildir. Bundan tavizvermek dinden taviz vermek demektir. Dinin temel değerlerini hiçe saymakdemektir. Hümanizmin temelinde inanca saygısızlık, inançsızlık var.Şimdi siz karar verin! Başta, Hz. Mevlana olmak üzere, Yunus Emre,