Buraya

¥ ‹brâhîm aleyhisselâm›n mebde-i te’ayyünü, ilm s›fat›d›r.3/88.¥ ‹brâhîm aleyhisselâm›n mebde-i te’ayyünü, te’ayyün-ievvel-i vücûdîdir. 3/88.¥ ‹brâhîm aleyhisselâm›n mebde-i te’ayyünü hulletdir ki,te’ayyün-i evvel olan hubb›n muhîtidir. [Muhabbetin muhîtidir.]Ve o merkez ve muhîtin temâm› ki, sûreti misâlîde dâiregibidir. Te’ayyün-i evveldir. Onun en flerefli ve ilk eczâs›merkezdir ki, sevgi (hub)den ibâretdir. Muhît-i dâire o merkezinz›ll› gibi ve ondan ileri gelmekdedir. O muhîte te’ayyün-isânî demek mümkindir. Ammâ, keflf ile görülmekde,bu te’ayyün iki de¤ildir. Hubbî ve hulletî [muhabbeti vedostlu¤u] içine alm›fl olarak birdir. Te’ayyün-i sânî, nazar-›keflfîde, te’ayyün-i vücûdîdir ki, te’ayyün-i evvel-i hubbîninz›ll› gibidir. Z›ll-› fley çok olur ki, kendini asl fley gibi gösterip,sâliki kendine cezb eder. Te’ayyün-i evvel, te’ayyün-i vücûdîveyâ te’ayyün-i hubbî zan olunur. 3/122.¥ ‹brâhîm bin fieybân, meflây›h tabakas›ndand›r. 1/99[Mektûbât Tercemesi: 148.]¥ Ebû Bekrin “rad›yallahü anh” fazîleti, îmânda ve çokmal vermekde, nefsini bu yolda hizmetci etmekde, öncekilerinöncesi olmas› yoluylad›r. 2/99 [Se’âdet-i Ebediyye: 515.]¥ Ebû Bekr “rad›yallahü anh”, Enbiyâdan sonra, insanlar›nen efdalidir. 1/202 [Mektûbât Tercemesi: 240.]¥ Ebû Bekrin “rad›yallahü anh” îmân›, ümmetin îmân›ile ölçülse, ziyâdedir [a¤›r gelir], hadîs-i flerîfindeki ziyâdelik,îmân›n parlamas› ve nûru i’tibâriyledir. Fazlal›k, kâmil s›fataâiddir. 1/256 [Mektûbât Tercemesi: 318.]¥ Ebû Bekrden Fârûkun inhitât›, Resûlullahdan EbûBekrin inhitât›ndan ziyâdedir. [Ömer “rad›yallahü anh”›nEbû Bekr “rad›yallahü anh”dan fark›, Ebû Bekrin “rad›yallahüanh” Resûlullahdan “sallallahü aleyhi ve sellem” fark›ndandahâ fazlad›r.] 1/251 [Mektûbât Tercemesi: 308.]¥ Ebû Bekr “rad›yallahü anh” hakk›nda, Resûlullah– 7 –