Buraya

[kalb ile zikri terk] ve murâkabe ile olup, nübüvvet kemâlâtiki, âlem-i halk›n temâmen temizli¤i [tahâreti] ve i’tidâli[orta hâli] bu kemâle [olgunlu¤a] ba¤l›d›r. Kur’ân-› Mecîdiokumak ve nemâz k›lmak, bu makâmda, terakkî bahfl ve sûdmenddir[yükselmek için ihsân ve fâidelidir]. Çün bu yüksekmakâmda yükselmek oldukda, ifâde-i kemâlât o mevtindehâlis fadl ve ihsân ile olur. O makâmda, amelin ve i’tikâd›neseri yokdur. Ve ârif, bu makâmda kendini ahkâm-› islâmiyyedâiresinden d›flar› görür. Lâkin çün [mâdem ki] islâmiyyetasl ve esâsd›r. ‹slâmiyyetden çekinme düflünülmüfl de¤ildir ki,e¤er bu asl halâlpezîr [halâl kabûl edilen] olursa, sütûnlara vebinâya dahî halel te’sîr eder. Çün [çünki] bu makâmda dahîbâlâya giden oldukda, mu’âmele tefaddülden [ihsândan] muhabbetetebeddül [de¤ifliklik] eder. Ve ifâde-i kemâlât, muhabbetsebebi ile olur. Tefaddül [iyilik, fazîlet] ve ihsân baflka,aflk ve muhabbet baflkad›r. 5/97.¥ Vilâyet-i sugrân›n kemâlât›n›n hâs›l olmas›nda umde[prensib, esâs] murâkabe ve kalb ile zikrdir. 6/64.¥ Vilâyet-i kübrâdan sonra terakkî [yükselmek] zikr ileolmay›p, nemâz ve Kur’ân-› kerîm okumak ile olur. 5/119.¥ Vilâyet-i ulyâda terakkî [yükselmek] bil-asâle, âlem-ihalk latîfelerinden, su, hava ve ateflin nasîbidir. 5/92.¥ Vilâyet-i ulyâdan sonra, kemâlât-› nübüvvet [nübüvvetkemâlât›] vard›r ki, bil-asâle Enbiyâya mahsûsdur. Ve vârisolmak ile her kime nevâzifl [iltifât] ederlerse, ona dahî hâs›lolur. 4/47.¥ Vilâyet-i Enbiyâ dahî olsa, kemâlât-› nübüvvete nisbetle,hiç i’tibâr› yokdur. 5/97.¥ Kemâlât-i nübüvvet ve sonras› olan yükselme amel mukâbiliolmay›p, fadl ve ihsâna ba¤l›d›r. Bu makâm mürselîne[Resûllere] mahsûsdur. Bu makâmdan sonra mu’âmele, s›rfmuhabbete ba¤l› olur. Burada dahî muhibbiyyet ve mahbûbiyyetdereceleri vard›r. 4/137.¥ Vilâyet-i kübrâ, vilâyet-i Enbiyâd›r. Bunu geçdikdensonra, vilâyet-i mele-i a’lâd›r. 4/205.– 391 –