Buraya

ma’rûf, tavk-› beflerden [belli beflerin gücünden] hâricdir.Herkes, bu adem-i idrâk derdine mübtelâd›r. 5/86.¥ Vüsûl, isneyniyyeti muhbir ve bekâ-y› vâs›l› mufl’irdir.Pes [öyle ise] vusldan güzer edip [geçip], nef-yi s›rfa ve hayretegelmek gerekdir. 5/149.¥ Vefât eden bir flahs›n üzerinde bir flahs›n hukûku [hakk›]var ise, meselâ deyn [borç] ve gayri gibi, onun rûhunuyükseklere götürmezler. Ve yükselmekden men’ ederler. Tâki, o meyyitin taraf›ndan [yak›nlar›ndan] biri hakk› edâ ede.Hak edâ olundukda, bu habsden kurtulur. Hadîs-i flerîfdekihükm, o flahsa mahsûsdur ki, onun rûhuna bu dünyâ hayât›ndayükselmek vâk›’ olmam›fld›r. Ammâ, Allahü teâlân›n cellesultânühü keremi ile, dünyâ hayât›nda bu te’allukât mevcûdiken, onun rûhu yükselmifl ise, ölümden sonra dahî, yükselmekvâki’ olur. E¤er rûhu dünyâda habs edilmifl ve kafesdeise, vefâtdan sonra yükselmesi, hukûkun edâs›na ba¤l›d›r.4/19.¥ Vefât-› ehibbâ [dostlar›n vefât›] haber-i vahflet eserininistimâ’›nda [ziyârete gitmekde] o kadar gam ve keder zâhirolur ki [meydâna gelir ki] yazmak mümkin de¤ildir. LâkinAllahü teâlân›n takdîri ile ve irâdesi ile oldu¤undan, sabr vetehammül ve teslîm ve r›zâ ile tehammülden gayri çâre yokdur.Geçmiflleri düâ ve Fâtiha ile yâd etmeli ve sevindirmelidir.Ferdâ [yar›n] bizler de, o cemâ’ate dâhil olup, ev, barkve evlâdlardan ayr›l›p ve onlara vedâ’ edece¤imiz muhakkakd›r.Âhiret sermâyesini âmâde [âh›rete hâz›rlan›p] vekabr ve k›yâmeti gözleyip, âh›ret fikri ile olmak lâz›md›r.5/75.¥ Vakt-i amelde [amel vaktinde] ecr taleb edip ve onunlakalmak, kendini ecrden mahrûm eylemekdir. 4/61.¥ Vakt çok azîzdir [k›ymetlidir]. En azîz ve k›ymetli fleyleriçin kullanmak gerekdir ki, bu da, sâhibine hizmet etmekdir.6/190.¥ Vakt-i hâbde [uyku vaktinde], on kerre Lâ havle ve lâkuvvete illâ billah, diyeler. 5/33.– 388 –