Buraya

¥ Nâfilelerin, secde, rükû ve kavmesinde, hadîs-i flerîflerdegeçen düâlar› okurlar ise güzeldir. Fakîr de bu düâlar› birrisâlede toplad›m. E¤er ondan ezber ederler ise, münâsibdir.5/154.¥ Nûh aleyhisselâm dokuzyüzelli sene da’vet etdi. Kavmieziyyet etdi. 4/24.¥ Nûh aleyhisselâm›n mebde-i te’ayyünü ilm s›fat›d›r.6/118.¥ Nûr evvelâ sadra dâhil olur. 6/225.¥ Nûr sadra dâhil olman›n alâmeti [kalbe nûr gelmesininiflâreti], dâr-› gurûrdan ictinâb [geçici olan dünyâ arzûlar›ndankaç›nmak], dâr-› karara [kal›c› olan âh›rete] meyldir.“Hadîs-i flerîf.” 4/227.¥ “Nûrüs semâvâti....” âyet-i kerîmesinin tefsîri. 4/113.¥ Nûr-› kalb, asfer [sar›], nûr-› rûh, ahmer [k›rm›z›], nûr-›s›r, beyâz, nûr-› hafî, esved [gizli siyâh], nûr-› ahfâ, ahdar[yemyeflil]dir. 5/52.¥ Nûrdur ki, sebeb-i izhâr ve zuhûrdur. 6/216.¥ Nûr-› s›rf-› flühûdü âsâr-› bekâdand›r. 6/63.¥ “Nevm-ül-ulemâ-i ibâdetün” [Âlimin uykusu ibâdetdir]hadîs-i flerîfi ile medh olunan âlimler, mal ve mevki’ düflünmiyen,dünyâya ra¤bet etmiyen âh›ret âlimleridir. 6/232.¥ Nevmde [uykuda], eklde [yemekde], söylemekde, i’tidâlüzere olma¤a riâyet gerekdir. 4/14.¥ Nevmin mevt ile [uykunun ölüm ile] münâsebeti oldu-¤undan, ba’z› devletmendlere [devletlilere] h›yn-i nevmde[uyku an›nda] bir hâlet rûnümâ olur ki [bir hâl meydâna gelirki], ölüme benziyen bir hâl ve hâlet-i yekazaya tefevvuksâhibi olur. 4/109.¥ Niyyet-i sâlihaya makrûn olan [Sâlih niyyete yak›nolan] mubâh dahî, müstehabba dâhil olur. 6/132.– 382 –