Buraya

¥ Ni’metler ve hasenât fadl-› ilâhîdir. Hayrl› ifller, vücûdni’metine bile mükâfat olamaz. 4/119.¥ Nefsin makâm› dimâgdad›r. 6/67.¥ ‹nsan›n nefsi ve vesvese veren fleytân, kendisine düflmand›rlar.Maksadlar›, terbiye eden ve ma’bûd olan [tap›n›-lan] ve hakîkî ma’bûd olandan insan› uzaklafld›r›p, [onaitâ’at etdirmeyip], onun mâ-sivâs›na ba¤larlar. [Mahlûklaraba¤larlar.] Ve gizli ve aç›k flirke delîl olurlar. 4/29. [Se’âdet-iEbediyye: 89.]¥ Nefs-i emmâre ademdendir. Kötülükleri ademden kesbetmifldir. [Alm›fld›r.] Üstâd› iblîsdir. Lâkin kötülük yapmakda,isyânda, iblîsi geçmifldir. 5/91.¥ Nefsin kendisi kötülük ve isyând›r. Kendini hayr ve kâmilbilerek, cehâletin merkezi [tedâvî edilmiyen flekli] olmufldur.6/229.¥ Nefse muhâlefet etmek [vera’ üzere] hareket, cihâd-›ekberdir. [Büyük cihâdd›r.] 4/64.¥ Nefse, hayrl› amelleri ityân [yapmak], kötülüklerdenkaçmakdan kolayd›r. Emrlere uymakda nefsin r›zâs›n›n yoklu¤u,kendisinin bir kayde ba¤l› olmak istemedi¤indendir.Emrleri yapmak, yolu ile de¤ildir. Nefse çok zor gelen, onamuhâlif olan, men edilenlerden kaçmas›d›r ki, bunun ecrimudâ’afd›r. 5/112.¥ Nefsin itmînân›ndan evvel meydâna gelen islâm›n erkân›,nemâz, zekât ve oruc ve hac ve cihâd ve di¤er güzel ameller,amellerin sûretidir. Zîrâ, nefs-i emmâre henüz isyândad›r.4/64.¥ Nefs-i mutmainne, kat’î nas ile Cennet ile müjdelenmifldir.Lâkin, mutmainne olman›n, muayyen [belli] flahsda meydânageldi¤ini bilmek kat’î de¤ildir. 5/116.¥ Nefs mutmainne olunca, dimâgdan gö¤üs taht›na istikrârpeydâ eder [yerleflir]. 6/79.¥ Nefs-i emmârenin tahrîb ve mu’âdât› [karfl›l›kl› düfl-– 378 –